Vroeger was het nieuws als een nieuw Asterix-album in de winkels verscheen. Het achtuurjournaal liet rijen mensen voor de boekhandel zien. In Frankrijk wordt van nieuwe avonturen nog maar een 'magere' 2,5 miljoen exemplaren verkocht. Het is een uitgekauwd verhaal, maar sinds het overlijden van schrijver Goscinny nam de kwaliteit van de verhalen af. Het dieptepunt in de reeks werd bereikt toen buitenaardse wezens hun intrede deden in Gallië (album nr. 34). Sinds 2013 heeft tekenaar/schrijver Uderzo het stokje overgedragen aan Jean-Yves Ferry (schrijver) en Didier Conrad (tekenaar). Asterix nr. 35, Asterix bij de Picten was een hele verbetering, maar het wakend oog van Uderzo was nog duidelijk aanwezig als een flauw sausje over het verhaal. Voor Asterix en de Papyrus van Caesar liet Uderzo schrijver Ferry los, wat zorgt voor een vlot verhaal dat mij eindelijk alle buitenaardse wezens doet vergeten. Communicatie is het thema in dit verhaal, het houdt de lezer een spiegel voor zonder belerend te zijn en zonder de tijdgeest van Asterix te verlaten. De vertaling van Frits van der Heide haalt helaas weer de scherpe randjes van de humor af. Vooral veel woordgrapjes, een belangrijk kenmerk van de serie, zijn te vergezocht om in het Nederlands te werken. Dit album neemt je mee naar nieuwe magische plekken in een Gallië waarvan ik dacht alles al gezien te hebben (lees nr. 5: De Ronde van Gallië). Asterix en Obelix lijken ook hun lach teruggevonden te hebben en ik merk dat ik sinds lange tijd weer mee zit te gniffelen. Stop de persen, bel de NOS! De nieuwe Asterix ligt in de winkels!