Geschreven bij In Een Sluier Gevangen En Uit Liefde
Met een indringend en openhartig verslag van haar 18 maanden durende gevangenschap in Iran, welke was begonnen als een “onschuldige” vakantie/bezoek van 2 weken in 1984 aan de familie van haar Iraanse man die er zelfs niet voor terug deinsde om voorafgaand aan de reis de terechte angst van zijn vrouw in slaap te sussen door een valse eed af te leggen op het heilige boek De Koran dat hij niets zou doen om haar en hun dochter Mahtob gevangen te houden in zijn vaderland heeft Betty Mahmoody, na haar terugkeer begin februari 1986 in Amerika, niet alleen met “In een sluier gevangen” een internationale bestseller geschreven, maar tevens een onderwerp aan de orde gebracht en bespreekbaar gemaakt dat tot dan weinig tot geen publieke belangstelling genoot: veelvuldige ontvoeringen van kinderen door een van de ouders naar een ander land en hun onvrijwillige en (vaak) trieste verblijf in den vreemde, terwijl de achtergebleven ouder in de nachtmerrie belandt van een wanhopige en lange zoektocht voor hun bevrijding, waarbij voor gerechtigheid en hulp niet zelden en soms jarenlang tevergeefs wordt aangeklopt bij de gerechtelijke macht in binnen- en buitenland tot men uiteindelijk besluit het recht in eigen hand te nemen en overgaat tot tegenontvoeringen van de kinderen.
In een sluier gevangen en het vervolg Uit liefde voor mijn kind, waarin de aangrijpende verhalen van andere ouders zijn opgetekend, laten een duidelijke waarschuwing uitgaan van het verliefd worden op iemand uit een andere cultuur; de haken en ogen die daaraan vastzitten mogen in geen geval worden onderschat en het negeren van de signalen dat een en ander binnen dergelijke relaties niet goed is, zal en kan tot levensgevaarlijke situaties leiden. Zonder uitzondering verlopen de relaties volgens een bepaald patroon: men verliest het hart aan een op het eerste gezicht geheel ingeburgerde en verwesterde man of vrouw die zich zeer beminnelijk, charmant en liberaal opstelt, waardoor de ander het idee heeft een lot uit de loterij te hebben getrokken, en alles lijkt koek en ei. Men trouwt vrij snel na de eerste ontmoeting met elkaar en ook kinderen laten niet lang op zich wachten. Vanaf het moment dat er kinderen in het spel zijn, dringt zich steevast het verlangen op bij de ouder uit de andere cultuur om zijn/haar familie te zien – ook al was het contact jarenlang verbroken – en wil men met het gezin voor een vakantie van enkele weken terugkeren naar het vaderland. Eenmaal in het betreffende land aangekomen, blijkt het om een permanent verblijf te gaan en worden de partner en de kinderen – desnoods onder bedreiging en excessief geweld – gevangenen in een vreemd land en een vreemde cultuur, waarvan ze de taal en de tradities en gewoonten niet kennen. De vakantie blijkt in alle gevallen slechts een voorwendsel om de partner ertoe over te halen om mee te gaan.
Ouders die in eenzelfde soort situatie verkeren als beschreven in beide boeken van Betty Mahmoody kunnen moed putten uit in de wetenschap dat ze niet alleen zijn in hun nachtmerrie en krijgen suggesties aangereikt hoe te handelen en tot welke instanties zij zich het beste kunnen wenden.
Voor diegenen onder ons die hun hart hebben verloren aan iemand uit een andere cultuur en op het punt staan zich met de buitenlandse partner naar het altaar te begeven, zijn de boeken In een sluier gevangen en Uit liefde voor mijn kind absolute aanraders om goed geïnformeerd een weloverwogen keuze te maken over deze allesbeslissende stap.
In een sluier gevangen en Uit liefde voor mijn kind zetten de lezer aan het denken en waarschuwen voor de mogelijke gevolgen van onnadenkendheid, ingegeven door de (tijdelijke) verblinding van verliefdheid en liefde voor een buitenlandse partner. Een gewaarschuwd mens telt tenslotte voor twee.