Tijd om het eindspel te spelen! Daar begint het slotdeel van Gone mee (en ik heb hier ontzettend naar uitgekeken – wat verrassend). De cover vind ik erg mooi, heeft ook een goede overeenkomst met de titel. Stiekem wilde ik dat ik het boek niet had gelezen, want nu is het einde van de serie wel heel definitief. Helaas.
In dit deel heeft Gaia de leiding, ze wil iedereen in de FAKZ uitroeien om daarna de wereld over te nemen. Er is echter een klein probleempje, ze kan de mutanten niet zomaar doden, dan neemt haar kracht ook af.
De hoofdpersonen staan voor een groot probleem. Ze dachten dat ze alleen nog maar hoefde na te denken over wat er zou gebeuren als de koepel zou verdwijnen, maar ze worden met hun neus op de realiteit gedrukt. Leven in de FAKZ betekent overleven. En met Gaia in aantocht worden de opties om te overleven steeds kleiner.
Daarnaast zijn de meeste kinderen bij de muur te vinden waar hun geliefden aan de andere kant staan, in plaats bij hun taken, waardoor de voedselstroom kleiner en kleiner wordt. De wereld kijkt toe, zonder iets te kunnen terwijl de verschrikkingen de overhand beginnen te nemen.
De paniek in dit deel is – denk ik – nog wel het meest te voelen. Want de vrijheid wordt nu door een soort glazen wand van hen gescheiden. Ze zijn bang voor wat er komen gaat en de nasleep van alles, maar ze zijn ook vastberaden te doen wat er gedaan moet worden. Het einde vond ik mooi, al heb ik afscheid moeten nemen van een paar geliefde personages en wilde ik af en toe het boek van me af gooien – frustrerend gewoon -, het einde geeft de antwoorden waar je zo naar hunkerde.
Gruwelijk maar geweldige serie! Op naar nog meer boeken van Michael Grant! ‘BRZK’ & ‘Eve en Adam’, here I come :D