Leven met ADD

Mijn partner heeft ADD en om meer inzicht te krijgen in ADD en om tips te krijgen hoe hiermee in de praktijk om te gaan heb ik dit boek gelezen.

Ondanks dat er veel herkenbare situaties worden beschreven in het boek zou ik dit boek zeker niet aanraden als boek om meer te weten te komen over ADD. Schrijver heeft, uiteraard met de beste bedoelingen, haar thuissituatie als uitgangsbasis genomen bij het schrijven over de aandachtstekortstoornis ADD. Man en zoon vormen het uitgangspunt van veel uitspraken in het boek en gedragingen die voor hen kenmerkend zijn worden gepresenteerd als zijnde typerend voor iemand met ADD. Veel zinnen beginnen met 'een persoon met ADD' en 'iemand met ADD'. Ik ben van mening dat kenmerken MOGELIJK van toepassing kunnen zijn, maar dat iedereen (ook iemand met ADD) een individu is en daarmee verschilt en niet standaard zal voldoen aan de genoemde kenmerken. Ik vind het boek erg generaliserend geschreven.

Voor lezers met een partner met ADD wordt een beeld geschetst dat je je volledig moet aanpassen aan je partner, wat in het boek soms erg ver gaat. Ik ben van mening dat iedere relatie, net als iedere persoon met ADD, verschilt. Tips als 'vermijd felgekleurde kussens in de bank' en 'hang geen drukke schilderijen op' slaan wat mij betreft de plank volledig mis. Natuurlijk zijn er mensen met ADD die liever geen drukke kussens in hun bank hebben of drukke schilderijen aan hun muur, maar dat lijkt me zeker niet opgaan voor iedereen met ADD. Ikzelf houdt van rustige kleuren in huis, partner juist van kleur.

Het boek wekt de indruk dat je je als 'partner van' volledig moet aanpassen aan je partner en dat je jezelf grotendeels moet wegcijferen om aan het geluk en aan de rust in het hoofd van de partner bij te dragen. Woonkamer opgeruimd hebben voordat partner thuis komt, het bed rimpelloos opmaken voor partner omdat hij dat prettig vindt en ga zo maar door. Ik denk dat het erg belangrijk is dat je samen naar oplossingen en mogelijkheden zoekt, maar dat het wel erg ver gaat om de gehele thuissituatie tot in detail in te richten zoals partner met ADD dat wenst.

Taalkundig en grammaticaal vind ik het boek zeer matig, maar dat ter zijde. Het laatste punt waarover ik ben gestruikeld is het ontbreken van een bronvermelding met de mededeling dat het boek gebaseerd is op ervaringen en gesprekken met mensen met ADD. Een hoofdstuk dat gewijd wordt aan de werking van de hersenen in relatie tot ADD verdient naar mijn idee zeker een bronvermelding.

Conclusie: prima dagboek van iemand die op haar eigen manier leeft met haar gezin, waarvan man en zoon ADD hebben, maar het bevat ontzettend veel generalisaties en wat mij betreft onzinnige tips.

Ik vind het boek erg onprofessioneel geschreven: het boek is geschreven vanuit het perspectief van de schrijfster en haar man en kind, waarbij er vanuit gegaan word dat alles wat zo is voor haar man en kind "standaard" is voor iedereen met ADD. Dat is dus absoluut niet zo, dat ligt veel genuanceerder. Ieder mens is anders.

Manier waarop de schrijfster omgaat met de ADD van haar man voelt voor mij niet kloppend, de partner van iemand met ADD hoeft zich niet weg te cijferen of kleiner te maken in een relatie en is geen hulpverlener. In een relatie kijk je allebei bewust naar jezelf en de relatie, en houd je rekening met jezelf en elkaar.

De schrijfstijl van de schrijfster in dit boek voelt voor mij een beetje negatief, ik krijg er een onprettig gevoel van. O.a. omdat de gedragseigenschappen en de mate daarvan van haar man/kind gegeneraliseerd worden naar iedereen met ADD, wat dus absoluut niet klopt. Maar ook gewoon het schrijven in het algemeen komt negatief en onprettig op mij over.

Verder staan en geen referenties oid in het boek.

Als je een inkijkje wilt in het leven van de schrijfster, dan moet je dit boek zeker kopen. Als je echter echt geïnteresseerd bent in hoe het is om te leven met iemand met ADD, dan zou ik toch nog even verder zoeken. In het boek beschrijft de schrijfster hoe het is om te leven met haar man en haar zoon, maar ze doet echter alsof deze voorbeelden en karaktereigenschappen gelden voor elke ADD’er, wat ontzettend generaliserend is en eerlijk gezegd ook een belediging voor alle mensen gediagnostiseerd met ADD. We leven in een wereld waarin psychische aandoeningen steeds meer op een spectrum worden geplaatst en deze dame scheert werkelijk alle ADD’ers over een en dezelfde kam.
Heb het boek niet kunnen uitlezen, werd er gewoon boos van. Deze dame is misschien een expert op het gebied van haar man en zoon, maar absoluut niet op het gebied van ADD.