Het handtekenen in de bouwkunde.studie is gericht op reflectie en communicatie bij het ontwerp. Doel is een heldere, suggestieve beschijving van een object of een ruimtelijke situatie binnen bepaalde conventies van taal. Bij het tekenen worden ruimtelijke en grafische inzichten ontwikkeld die niet alleen nodig zijn voor het verkrijgen van een handschrift voor ontwerpschetsen, maar die ook van pas komen bij constructie- en presentatietekeningen. Het aanleren van deze tekenvaardigheid is meer een kwestie van discipline dan van "artistieke aanleg”. De haalbare graad van virtuositeit zal per student verschillen. omdat zelfdiscipline voortkomt uit verlangen.
Tijdens de eerste studiejaren worden oog en hand getraind door het maken van veel tekeningen,. waarbij de complexiteit allengs toeneemt. Per onderwerp wordt er naar waarneming, vanuit documentatie, en (uit het hoofd) getekend. In de hogere studiejaren wordt het zelfstandig schetsen in de ontwerpprojecten begeleid en gestimuleerd.
Met het oog op dit studieprogramma zijn de meest voorkomende begrippen zo kernachtig mogelijk samengevat in dit boekje. De rangschikking is zodanig dat de begiinner naast de basis steeds toepassingsmogelijkheden ziet, en dat de meer ervaren tekenaar die iets terugzoekt wordt herinnerd aan de grondbeginselen. Op deze fundamenten wordt voortgebotiwd in de publicaties over ontwerpschetsen en presentatietechnieken.
Tekenen kan niet uit een boek worden geleerd. Het is niet genoeg om de beschreven concepten te begrijpen. Het Gaat om het automatisme van de zelfstandige toepassing. Net als bij het leren schrijven is dagelijkse oefening, nodig, leren van mislukkingen door verbetering, en herhaling. Het boek dient maar als geheugensteun. Alleen routine stelt ons in staat om uiteindelijk al tekenend het tekenen te vergeten en ons te concentreren op de dingen die we aan het tekenen zijn.