Is de Prijs der Nederlandse Letteren van de Nederlandse Taalunie werkelijk de meest prestigieuze onderscheiding in het Nederlands taalgebied? Jeroen Brouwers, die deze prijs in 2007 te beurt viel, toont aan van niet. Het aan deze zogenaamde ‘Nobelprijs der Lage Landen’ verbonden geldbedrag van 16 000 euro blijft ver achter bij dat van andere Nederlandse en Vlaamse prijzen. Brouwers weigerde de prijs en legt in dit ‘vloekschrift’ uit waarom. Zijn teleurstelling gold niet uitsluitend het keutelige geldbedrag van 16 000 euro, dat in geen drie decennia bleek te zijn verhoogd, er was meer dat zijn verontwaardiging en woede opwekte, een boosheid van vele jaren, gegroeid tijdens zijn hele literaire loopbaan. Wat verdient een schrijver eigenlijk, waarom wordt de aanleveraar van de handelswaar (het boek) afgescheept met het geringste percentage van de opbrengst? Wat heeft het literatuurvijandige Nederlandse en Belgische koningshuis met deze ‘flutprijs’ te maken, vraagt de republikein, democraat, antimonarchist Brouwer zich af. Wat voert die Taalunie eigenlijk uit en wat telt Plasterk voor als minister van Cultuur? In het persbericht over de toekenning van de Prijs werd Brouwers geprezen omdat hij ‘in de naoorlogse Nederlandstalige literatuur bakens heeft uitgezet en verzet’. Toen zijn ergernissen rondom deze onderscheiding zich tot een berg hadden opgehoopt, vond de schrijver dat hij maar weer eens wat bakens moest uit- of verzetten en begon ze met de moed der wanhoop tegen die steile berg omhoog te sjorren. Vruchteloos zoals Sisyphus?