Aards. Gegrond. Echt. Zo zou je de gedichten van Florence Tonk kunnen noemen. De helderheid van haar taal is bedrieglijk; voordat de lezer er erg in heeft, is hij verwikkeld in verhalen over families waar niets lijkt wat het is, onmogelijk weg te wissen liefdes en het sterven van witbehaarde dwergen. Soms echter is slechts de liefde voor een enkel woord de aanleiding voor een gedicht, of het beeld van een moeder die op hoge hakken dochters baarde.
Sensueel. Hardvochtig. Rauw. Van de gestileerde lust in de Argentijnse tango tot de snedige afwijzing van een minnaar: uit alle gedichten in Anders komen de wolven spreekt een intense vitaliteit en een compromisloze geldingsdrang. Met deze debuutbundel kondigt zich een talent aan dat met klare taal en wonderlijke beelden de lezer weet te verontrusten en ontroeren.