Een ijskoude doorbraak

Verwarmend en wijs, open en soms huiveringwekkend beschrijft Henk de Velde de Noordelijke reis met zijn scheepje. Het is niet alleen de reis, die boeit. Het is ook zijn levenswijze, waarmee hij zeilt langs de kern van het bestaan. Misschien het mooiste boek van de 3, maar de 1ste en 2de had ik niet willen missen.

Pakkend en ook confronterend, Henks visie op het alleen zijn en het hebben van een duidelijk doel zonder gedoe en toestanden van de maatschappij komt verlangend op mij over. Ik weet zeker dat er veel meer mensen zijn die eigenlijk zo denken maar er niet voor uit (durven) komen. Omdat het al snel als niet-sociaal wordt gezien om graag alleen met je gedachten te zijn. Henks sterke persoonlijkheid komt goed naar voren, en hij relativeerd ook de dingen waar wij ons in deze consumptie-maatschappij mee bezig houden en dat er veel dingen die als belangerijk worden gezien eigenlijk min of meer idioot zijn. Het verhaal en zijn denkwijze houdt je bezig, ook als het boek al weken uit hebt; misschien vreemd om te zeggen, maar je voelt een soort verlangen naar zo'n "eenzame" ervaring. Henks ontberingen schrikken eerlijk gezegd wel af, alleen op een boot oke, maar dan wel in warmere zeeen!

Mooi verhaal, geschreven door een geduldige zeezeiler. Dat moet ook wel wanneer je maandenlang vastgevroren in je scheepje zit bij Tiksi (Noord Siberië). Ook vrij veel foto's, ik mis er één van Boris en ook Vadim had wel wat duidelijker op een foto mogen staan. Beide heren spelen toch een behoorlijke rol in dit boek.