Ik las over dit boek en de auteur in de Volkskrant en Trouw. Voor mij, als overlevende van generationeel trauma, waren de besproken thema's recht uit mijn leven gegrepen en kwam het heel dichtbij. Ik vond troost en begrip in elke zin tot passages die parallel liepen aan mijn eigen jeugd.
De onmacht, de opgekropte woede, maar ook het verlangen naar veiligheid en geborgenheid springen van het papier af.
Philip doorbreekt verschillende taboes door open te schrijven over de levensloop van een kind met "een rugzakje" dat vervolgens opgroeit tot een complexe volwassene.
"Eer uw vader en uw moeder" is slechts een overtuiging, een privilege, dat niet vanzelfsprekend is. Soms, is loslaten het enige wat je kan doen om te helen.