Geschreven bij Grand Hotel Europa
Grand Hotel Europa is het beste boek dat ik in lange tijd gelezen heb. Het zit zo vol met rijke thema's, van de nadelen van massa-toerisme tot de teloorgang van ons continent en passant par immigratie, kunstgeschiedenis, het gevaar van nationalisme, hedendaagse kunst, muziek en nog wat meer, dat ik het zou meenemen op een onbewoond eiland ! Bovendien is de toon soms ronduit hilarisch : de auteur schrijft met voldoende humor, of zelfspot, om sympathie van de lezer voor hem of zijn personage (maar volgens mij is het een en dezelfde persoon) op te wekken. Hij heeft duidelijk de pest aan Aziatische toeristen, maar ook aan Amerikanen, om Nederlanders niet te vergeten. Maar in tegenstelling tot Houellebecq, die een beetje dezelfde thema's hanteert in zijn boeken, is Pfeijffer nooit gemeen : hij haat de mensen niet, het is niet zwartgallig.
Het boek is in feite een successie van "episodes" heel knap aan elkaar verbonden en zonder dat de roman aan interesse inlevert. Het levert memorabele scenes (zoals de beschrijving van Skopje om maar er éen te noemen die ik bijzonder leuk heb gevonden maar er zijn er nog veel meer van dat kaliber). Het is misschien niet altijd even subtiel, je ziet heel duidelijk waar Pfeijffer ons wil leiden en hij herhaalt zichzelf in zijn pleidooi. Maar hij doet het op een zo elegante manier, dat je je eigenlijk snel gewonnen geeft. Hij gebruikt een zeer on-nederlandse stijl in zijn dialogen, maar deze stijl past perfect bij zijn Grand Hotel en bij het belangrijkste onderwerp : wij, in Europa, hebben zo'n rijk verleden dat we geen toekomst meer hebben.
De schrijver heeft twee verhalen naadloos aan elkaar verbonden : we zijn een keertje in het hotel, de volgende keer in Venetië. Het is knap gedaan, tot aan het einde. Met nog een leuke twist die ik niet had zien aankomen (maar andere lezers misschien wel).
Ik heb al het boek cadeau gegeven aan verschillende mensen : het is een echte aanrader, en je zult je niet vervelen !