In zijn voorwoord schrijft Hein de Kort bij deze gelegenheid: ‘Worst. Meesterlijk ding. Meesterlijk woord! In Engeland snappen ze dit woord pas. Dat betekent daar meteen iets compleet anders. Het ERGSTE. The Worst according to Hein de Kort. Kijk, da’s een titel! Mocht niet. Jammer hè?’ Hoewel nu de titel — De wereld volgens Hein de Kort — naadloos aansluit bij die van de twee vorige edities, verwijst Neerlands befaamdste criticaster-in-cartoonstijl natuurlijk ook naar de wijze woorden van Schopenhauer: ‘Het ergste moet nog komen.’ Of dat nu in virus- en/of klimaatsfeer is, erg florissant ziet de chaotische werkelijkheid van nu er niet uit. En het zij maar meteen gezegd: temidden van alle gedoe is er grote behoefte aan ordescheppend commentaar, in woord of in beeld – Hein de Kort levert beide in deze moderne groteske van formaat. Zoals altijd krijgt de lezer er een aantal fijne wist-u-datjes bij cadeau: waarom sommige roofkunst niet naar het land van herkomst wordt teruggestuurd. Dat er een Wereld- verteldag is, dat de beeldenstorm nog niet is geluwd en dat humor definitief uit het basispakket is gehaald. Dat burgerlijke domheid en lui zaad weer actueel zijn. En natuurlijk is er corona, héél veel corona, met alle verschrikkingen van dien. Maar zo erg is dat ook weer niet, of, zoals De Kort het stelt: ‘Vroeger! Toen was het pas kut’.