Geschreven bij Landgoed Rosaville 2 - De theekoepel
Wat een geweldig verhaal! Ik vond ‘Het Koetshuis’ al leuk, maar deze is IMO nog beter. Komt misschien een beetje omdat het gesitueerd is begin vorige eeuw. Ik hou echt van historische romans, en Karin Quint weet je goed te onderdompelen in een andere tijdsperiode met haar meeslepende en levensecht omschrijvingen van alles, of het nu een prachtig zijde jurk is of een treurige sloppenwijk of de apparatuur en processen van de vroege fotografie. Je ziet en voelt en ruikt het allemaal. Er is duidelijk veel onderzoek gedaan voorafgaand aan dit schrijven, waardoor jij je echt in 1903 waant. Geweldig! Maar iets anders dat me erg aansprak was dat het verhaal net zo veel gericht was op de zoektocht van Rosalie naar ‘zichzelf’ als op haar zoektocht naar de liefde. Tsja…. Natuurlijk ontdekt ze uiteindelijk haar ‘ware’ zielsverwant, maar pas nadat ze geslaagd is in haar eigen persoonlijke ontdekkingsreis. Ik waardeer het enorm dat niet alles voornamelijk goed komt door of vanwege ‘hem’. Er is ook een scala aan leuk/eigenaardig personages die het verhaal verder aanvullen en zorgen voor vermaak of irritatie (volgens mij kent iedereen een “Louise” in hun eigen kenniskring :D). En aan het eind (net als in Het Koetshuis) loopt het nét ietsjes anders af dan je misschien zou verwachten. Ik vind het erg leuk als een schrijver mij weet zowel te verrassen als te vermaken, en vooral in een genre die soms voorspelbaar kan zijn. Karin Quint heeft het (weer) gedaan. Ik kijk al licht ongeduldig uit naar het volgende hoofdstuk in het “leven” van Landgoed Rosaville.
