Geschreven bij Samen
Samen. Door: Luke Adam Hawker. Vertaald door: Susan Smit.
Dat die ellendige C ook mooie dingen kan voortbrengen bewijst dit boek. Lockdowns, angst en eenzaamheid kunnen blijkbaar ook prachtige dingen baren.
Ik kende Hawker nog niet maar toen ik dit boek zag moest ik aan De jongen, de mol, de vos en het paard denken, waar ik trouwens grote fan van ben. Lijkt Samen op dat boek? Ergens wel, en dat is als compliment bedoeld. Maar ergens ook helemaal niet. Het is helemaal Luke Adam Hawker, en dat is ook een compliment.
Samen is een boek om allereerst in je eentje te lezen: knus in een hoekje van de bank. Ik werd er stilletjes en huilerig triest van, maar op een goede manier. Mijn hart werd week, terwijl het al weken hard voelt en veel te hard bonst. Ik werd er zen van, om het met een belegen woord te zeggen.
De tekeningen zijn rommelig, kriebelig, kronkelig, wazig. Maar ook rechtlijnig, gedetailleerd en krachtig. Ja, dat kan samen gaan. Met enkel zwarte letters en zwarte lijnen op wit papier tovert Hawker een hoopvolle, hartverwarmende, troostende, hoopgevende wereld voor je ogen tot leven. Zijn woorden zijn zuinig, goed gekozen en raak (geweldig goed vertaald door Smit).
Samen zal je hart verwarmen, je troosten en hoop geven. Maar het is ook een herinnering aan een tijd die toch weeral even achter ons ligt en waarvan we de plannen die we maakten blijkbaar al weer wat vergeten zijn. Het is fijn dat er ondertussen al meer mag, maar het zou nog beter zijn als er minder zou moeten. Niet alles hoeft terug te komen. Laten we alsjeblieft de ruimte houden om ons te laten beroeren door boeken zoals Samen, en door alles waar ze voor staan.
Samen is een boek om te koesteren en te delen, door een tweede exemplaar te kopen want je eigen exemplaar geef je nooit meer af, geloof me. Dit is een medicijn voor hart en ziel en hoofd, in boekformaat!