Geschreven bij Op zoek naar de moederboom
Op zoek naar de moederboom. Ontdek de wijsheid van bossen. Door: Suzanne Simard.
Het verborgen leven van bomen (Peter Wohlleben) was een boeiend boek, vindt u ook niet? Wel, Op zoek naar de moederboom is nog 100 keer boeiender (en ook veel beter geschreven). Wat een boek, wat een vrouw!
Ik heb dit boek verslonden, al moet ik eerlijk bekennen dat ik niet alles helemaal begreep. Maar dat is niet erg, de informatie is duidelijk genoeg zonder elk detail ten volle te begrijpen. In Op zoek naar de moederboom volgen we Suzanne, dochter van een houthakkersfamilie, die al van kindsbeen af op zoek gaat naar de mysteries in de bossen om haar heen. Al heel snel heeft ze het idee dat bomen met elkaar communiceren, dat alles met alles verbonden is.
Ze zet alles op alles, in haar studies, werk én leven om te onderzoeken hoe die communicatie te werk gaat. Omdat ze dingen zegt die de houtindustrie niet wil horen en hoogst waarschijnlijk ook omdat ze een (queer) vrouw is stuit ze zeker de eerste jaren op veel tegenkantingen en vijandigheden. Toch blijft ze moedig en gepassioneerd door gaan. Om zo aan te kunnen tonen dat alles van belang is voor onze bossen en bomen; dus ook de overbevissing van zalm, het gebruik van pesticiden, de kap van oude bomen,… Ze leert ons wat moederbomen zijn en hoe die, net als in menselijke families, zorgen voor hun nageslacht én de bomen in hun buurt.
Haar werk en ontdekkingen zijn buitengewoon boeiend en fascinerend én van levensbelang voor ons allemaal. Niemand kan de klimaatproblemen nog ontkennen. Simard laat ons zien hoe belangrijk bomen voor ons zijn en wat wij kunnen doen om hen te redden, opdat zij ons kunnen redden.
Dit is Simards eerste boek voor een breder publiek en ik ben haar immens dankbaar hiervoor. (Ook voor haar decennialange baanbrekende werk natuurlijk.) Maar ik hoop dat dit boek écht iets kan veranderen, net omdat iedereen dit kan (moét) lezen en kan begrijpen. Dit boek moet wereldwijd door alle regeringen worden gelezen. Laten we luisteren naar Simard, naar de bomen, de natuur in onszelf. En laten we vooral beseffen dat alles en iedereen gelijkwaardig is. We hebben elkaar nodig. Ik hoop dat dit boek snel verfilmd wordt (Reese, is dit niets voor jou?) zodat nog meer mensen leren over de moederbomen.
