Samenvatting:
Oorlogsfotograaf Stroud heeft meerdere keren dicht bij de dood gestaan, maar wist het telkens toch te overleven. Op dit moment is hij geen gelukkig man, heeft hij weinig spannends in zijn leven en drinkt hij veel. Tot een oude bekende om zijn hulp vraagt.
Raphael, ooit zijn favoriete collega, had niet zo veel geluk in zijn tijd als oorlogsfotograaf. Hij kwam om het leven bij een explosie en zijn lichaam is nooit teruggevonden. Of heeft dat een andere reden...
Marcus Haig belt hem met het verzoek zo snel mogelijk te komen. Eenmaal daar krijgt Stroud te horen dat zijn vroegere collega, Raphael mogelijk nog leeft. Mogelijk is zijn dood in scene gezet! Aangezien Stroud veel ervaring heeft met oorlogsjournalistiek en Raphael goed kent, wordt hij gevraagd om een onderzoek te starten. Daar zegt Stroud geen nee tegen, want hij zag Raphael als een erg goede collega/ vriend.
Zijn zoektocht brengt hem van Londen naar Istanbul, Amsterdam, Parijs en Berlijn. Hij komt steeds meer in gevaar nagelang hij meer geheimen ontdekt. Is iedereen die hij kent, waar hij mee samenwerkt of mee heeft samengewerkt, wel echt wie die zegt dat die is?
--
Stroud is een ingewikkeld personage. Hij is een man die helemaal niet gelukkig is met hoe hij op dit moment in het leven staat. Maar daarnaast is hij wel iemand die, wanneer hij een doel voor ogen heeft, er ook enorm voor vecht en niet zomaar opgeeft. Dat maakte dat ik algauw respect voor hem voelde en werd meegenomen in zijn verhaal.
Het verhaal van Stroud en Raphael is er één waar ik enorm veel interesse in had. Het is geen thriller waar je de kriebels van krijgt of waar je 's nachts in bed over loopt te piekeren, maar dat hoeft ook helemaal niet. Deze thriller is ijzersterk omdat het verhaal goed in elkaar steekt. Alle vragen die je als lezer hebt worden uiteindelijk netjes beantwoord en dat geeft een heel bevredigend gevoel.
Wat van mij wel anders had gemogen, was het einde. Het einde voelde heel open aan, voelde ook heel onlogisch naar alles wat je te weten bent gekomen en is een plottwist die niet perse nodig was geweest. Het hoofdstuk ervoor voelde voor mij juist afrondend aan en ik was dan ook verbaast dat er nog een hoofdstuk achterna kwam.
De schrijfstijl van R.J. Ellory vond ik heel prettig. Het is vlot waardoor je lekker door het verhaal heen vliegt en tegelijkertijd wordt je als lezer, voor het gevoel, aan de hand meegenomen door de situaties van Stroud. Dit maakt het dat ik erg goed mee kon leven met Stroud en enorm benieuwd was naar het geheim omtrent Raphael. Na dit verhaal ben ik ook erg benieuwd naar ander werk van hem en hou ik hier zekers mijn ogen voor open.
Dit is zeker een thriller die ik aan kan raden bij mensen die van misdaad verhalen houden. Het bevat een goede dosis spanning en blijft interessant tot op het einde. Kris Eikelenboom heeft "Een teken van leven" naar het Nederlands vertaald.