Wat een fantastisch boek! Het vertelt op een heel toegankelijke manier hoe Vanessa Umboh vanuit een best wel beroerde positie zich tóch sterk maakt voor haar medemensen in al even erbarmelijke omstandigheden. Het boek zoomt in op de armoedeproblematiek in Rotterdam, maar vaak genoeg wordt ook duidelijk gemaakt dat we met een nationaal en uiteindelijk met een mondiaal probleem kampen.
In Nederland wijst Umboh het systeem en zijn representanten als hoofdschuldige aan voor het feit dat armoede bestaat en er niet aan echte oplossingen wordt gewerkt. Ze verwijt politici en bestuurders met schijnoplossingen of op z'n best symptoombestrijding te komen. Dat zijn allemaal geen loze aantijgingen; ik vind dat ze overtuigend, heel gedetailleerd en helder aantoont waar de angel zit. Een verrotte moraal, het blindelings schrijven en volgen van wetten zonder oog voor de menselijke maat, een verbroken connectie met de leefwereld van mensen, etc. etc. Umboh werpt, tegenover het kille systeem, suggesties op die allemaal op een of andere manier raken aan liefde, medemenselijkheid, compassie, betrokkenheid, warmte, nabijheid. Zij heeft dit zelf een aantal jaar gepraktiseerd door vrijwillig in armoede te leven. 28 euro had ze per week te besteden. Uiteindelijk breekt dit leven haar ook op. Auteur Jasper van den Bovenkamp merkt in zijn inleiding terecht op dat er voor het verhaal niets beters had kunnen gebeuren: armoede maakt je kapot. Letterlijk kapot.
Umboh's pleidooi voor definitieve uitroeiing van armoede is radicaal, maar na lezing van het boek kun je niets anders concluderen dan dat dit precies is wat er moet gebeuren. Met talloze praktijkvoorbeelden, gedegen research en interviews met mensen uit Umbohs eigen omgeving geeft dit boek een gebalanceerde en gevarieerde kijk op de Rotterdamse (en Nederlandse) armoedeproblematiek. Daarnaast word je als lezer ook geprikkeld om zélf iets te gaan doen. Umboh laat zien dat het kan, dat het moet. Dat haar idealisme haarzelf vermorzeld heeft, maakte op mij diepe indruk. Het geeft de woorden van Umboh een extra zware lading.
Wees ten slotte niet bang voor een zwaarmoedig verhaal. Op genoeg plekken is het verhaal ook luchtig, en weer op andere plekken gekruid met de nodige humor of zelfspot.
