Ik herinner me Ruud nog van de middelbare school. Ik zat niet bij hem in de klas, maar hij was wel een jongen die in school niet onopgemerkt bleef. Toen ik hem jaren later op Twitter tegenkwam, mede dankzij de toevalligheid dat ik zijn zus, de filosoof, op Twitter volgde, leerde ik Ruud pas - weliswaar in een online frame - kennen en kreeg ik mondjesmaat door dat hij de afgelopen jaren flink wat voor zijn kiezen heeft gekregen. Met de ontzettende anticlimax afgelopen 9 oktober als grootste dieptepunt. Ondanks alles heeft hij de afgelopen jaren voor heel veel mensen veel betekend en zal hij dat, ook na zijn overlijden, zeker blijven doen.
In zijn boek voert een hoge mate van positiviteit de boventoon. Hoe zwaar de dingen zijn die hij moet vertellen, hij weet altijd hoe hij het voor een ander niet zwaar hoeft te maken. Zijn boek geeft een beetje weg van zijn 'geheim' om zo in het leven te kunnen staan, iets wat hij onder andere door zijn ziekte heeft leren toe te passen. Hij laat je even stilstaan bij de kleine dingen die je vandaag nog kunt toepassen om het leven als een halfvol in plaats van halfleeg glas te zien. Ruud is jouw schop onder je kont om het leven te leven vanuit een ultiem geluksgevoel en ziek gelukkig te worden.
Ik zou iedereen willen aanraden om zichzelf een klein beetje van Ruud cadeau te doen en dit boek te kopen. En als je hem nog postuum een eer wilt bewijzen, dan kun je ook nog even op zijn boek stemmen via de NS publieksprijs.
Ruud heeft dit publiek verdiend, al is het zo jammer dat hij het zelf niet meer kan meemaken. Dat was hem gegund geweest.