Het eiland van de verdwenen bomen

Wederom een prachtig boek van Elif Shafak met een heftige, romantische liefdesgeschiedenis als rode draad in een decor van het in tweeen gedeelde Cyprus. Ik heb het met veel plezier gelezen. Moeilijk om weg te leggen! Net als 10minuten 38seconden, een ander prachtig boek van deze schrijfster houdt dit boek je van begin tot eind vast. Echt een aanrader!

Geschreven bij Het eiland van de verdwenen bomen

Wat een geweldig boek,
de inleving van de vijgenboom is zo schitterend vertaalt naar de menselijke emotie,
dat het daardoor zo bijzonder en mooi is, echt een absolute aanrader!

Geschreven bij Het eiland van de verdwenen bomen

De Griekse Kostas en Turkse Defne ontmoeten elkaar in 1974 op Cyprus, waar hun verboden liefde opbloeit in een taverne, onder het toeziend oog van een statige vijgenboom. Ze weten dat hun families deze relatie niet zullen goedkeuren, maar De Blije Vijg is hun toevluchtsoord, een oase midden in een stad waarin de onrusten steeds verder oplaaien, totdat de oorlog uitbreekt. Kostas wordt door zijn moeder naar een oom in Londen gestuurd, Defne blijft op Cyprus achter.

Jaren later keert Kostas terug naar Cyprus, waar Defne werkt als archeoloog voor de Internationale Commissie voor Vermiste Personen, op zoek naar personen die in de oorlog vermist zijn geraakt, zijn gedood. Hun relatie bloeit weer op en ze vertrekken naar Engeland, samen met een stek van de oude vijgenboom, de boom die veel heeft gezien: de vermissingen, de verwoestingen, de uiteengereten families en het verdriet. Ze proberen een nieuw leven te beginnen en krijgen een dochter, Ada, maar hun families zien ze nooit meer. Defne wilde niet dat Ada belast zou worden met de zaken die haar en Kostas pijn hadden gedaan, daarom mocht ze niet te veel weten over hun verleden. Pas als Defne is overleden en tante Meryem op bezoek komt, worden lang bewaarde geheimen onthuld en brandende vragen beantwoord, terwijl Ada voor het eerst inzicht krijgt in haar familiegeschiedenis.

Dit is een krachtig, indrukwekkend, meeslepend en emotioneel verhaal, een complex familieverhaal met verschillende lagen die worden afgepeld, een verhaal dat zich langzaam ontvouwt, springend van heden naar verleden. Het is een verhaal over een pijnlijk verleden, een verwoestende oorlog, geheimen, herinneringen, dromen, afkomst en identiteit, religie en bijgeloof, gemeenschap en strijd, familie en ecologie, het (h)erkennen van je eigen wortels, immigratie, verdriet en hoop, leven, dood en rouw. Een verhaal dat laat zien hoe trauma’s doorwerken in volgende generaties, een verhaal vol symboliek en wijsheden.

Het verhaal wordt deels verteld door de vijgenboom, die met een overkoepelende blik achtergrondinformatie geeft en meerdere verhaallijnen met elkaar verbindt. Het is een gewaagde, bijzondere keuze, maar Elif Shafak bezit zeker het verteltalent dat nodig is om deze stem kloppend te maken zonder dat het op enig moment misplaatst of vreemd voelt. Het boek is prachtig, beeldend, levendig en soms haast poëtisch geschreven, waardoor je van begin tot eind aan de pagina’s gekluisterd blijft, je alleen maar door wilt lezen terwijl je tegelijkertijd niet wilt dat dit verhaal ophoudt. Door de diepere lagen, de grote thema's, de interessante perspectieven, goed uitgewerkte personages en de warme vertelstem is dit een rijk verhaal om niet te vergeten!

4.5⭐️