Zo'n mooi meisje

Geschreven bij Gina Harte - 3 - Zo'n mooi meisje

Ik heb dit derde boek over inspecteur Gina Harte in 1 dag uitgelezen en dat zegt genoeg, denk ik.
Wát een boek weer, echt een aanrader.
(Mocht je nog niets hebben gelezen van deze schrijfster, begin dan wel met het eerste boek)

Een boek om in 1 adem uit te lezen. Begin er alleen aan als je verder niets te doen hebt.

Dit is het derde deel alweer in de Gina Harte serie en ik heb er weer zin in! Kan mijn naamgenoot het weer waar maken?

Zo’n mooi meisje start de Proloog met een zussen ruzie, de ruzie gaat over een pop, tegelijkertijd gaat het daar helemaal niet over. Het is in elk geval het begin van een vertroebelde relatie tussen de twee zussen.

Dan maken we een sprong in de tijd en zien we door de ogen van Toby dat de achterdeuren van het witte busje voor hem plotseling open gaan. Hij kan nog net op tijd remmen voordat het meisje uit de bus op de grond valt, pal voor zijn auto. Dit meisje ziet er slecht uit, en dat is niet alleen aan deze val toe te schrijven. Met haar laatste krachten zegt ze tegen Toby “Help haar.”

Als er een paar dagen later een meisje wordt gevonden in een ondiep graf, maar een paar kilometer verderop, gaan de alarmbellen rinkelen: er zijn opvallende gelijkenissen tussen deze twee meisjes. Gina Harte vermoedt al snel dat er nog een meisje in handen is van deze dader en het wordt een race tegen de klok om dit meisje te redden! Gina die ook zo haar eigen problemen heeft, zal deze opzij moeten zetten: er is domweg geen tijd te verliezen.

Ik vind het altijd leuk om een serie rondom een hoofdpersonage te lezen. De auteur heeft dan de tijd om het personage beter en beter uit te werken. In de series waar dit het beste bij lukt krijgt het hoofdpersonage een ‘gezicht’ een ‘stem’ een ‘verleden’ en natuurlijk een ‘heden’. Dan kan je, ook al heb je intussen heel veel andere verhalen gelezen, de draad meteen oppakken bij het lezen van een nieuw deel. Zo’n mooi meisje, las ik inderdaad alsof ik de voorgaande delen maar een dag daarvoor gelezen had!

Carla Kovach hanteerde, zoals intussen bekend, haar pen weer met een flinke vaart en zeer doelgericht: met andere woorden; zonder onnodige opsmuk. Samen met de korte hoofdstukken en heldere schrijfstijl van Carla Kovach vlieg je dan ook weer door dit boek. Wat ik achteraf miste is een beetje ‘hersengymnastiek’, een breinkraker is dit niet, maar dat heeft de pret niet gedrukt, ik realiseerde het me ook pas toen het boek uit was. Ik heb er evengoed van genoten!