Robert Ludlum was een Amerikaanse grootmeester van de complot-thriller, hij stierf meer dan twintig jaar geleden. De meeste bekendheid genoot hij door zijn boeken met Jason Bourne in de hoofdrol. Een aantal van deze boeken zijn verfilmd met Matt Damon in de rol van Jason Bourne. Maar zelf vind ik nog altijd Richard Chamberlain de perfecte Jason Bourne in The Bourne Identity (1988). Na de dood van Robert Ludlum namen, op verzoek van de erfgenamen, Eric van Lustbader en Brian Freeman het stokje van hem over. Deze keer is Brian Freeman aan de beurt, het is zijn eerste Jason Bourne-thriller en dit zou een traktatie moeten zijn voor de fans van Ludlum. Dus ging ik er eens goed voor zitten want ja, ik heb alle boeken van Ludlum en met name die met Bourne in de hoofdrol, gelezen of liever gezegd verslonden. En ik werd zeker niet teleurgesteld.
Jason Bourne begrijpt er niets van. Zijn geliefde Nova is omgekomen bij een massale slachtpartij die door één man is gepleegd. Maar zij staat niet bij de zesenzestig gerapporteerde slachtoffers. Bourne was ook aanwezig bij die gruwelijke moordpartij en heeft gezien dat de dode Nova door een collega van Treadstone van het slagveld is gehaald. Sindsdien heeft hij niets meer over Nova vernomen. Hij is verraden én afgedankt door Treadstone en nu maken ze ook nog jacht op hem. Hij wordt ervan verdacht een congreslid vermoord te hebben. Alle aanwijzingen leiden naar hem, hij kan niets doen om zijn onschuld te bewijzen. In een poging om zijn naam te zuiveren, neemt hij contact op met een journaliste die toevalligerwijs ook aanwezig was bij de aanslag op het congreslid. Hij heeft haar in de chaos die daarna ontstond, het leven gered. De twee spreken af in Quebec waar Abbey, zo heet de journaliste, woont. Tot een treffen tussen die twee komt het niet op die eerste avond. Het wordt duidelijk dat niet alleen Treadstone op Bourne jaagt, dat doen ook de autoriteiten, de Big Tech organisatie die zijn nieuwe werkgever was én Medusa, een nieuwe pion in het spel en waarschijnlijk de gevaarlijkste van het stel achtervolgers.
Van meet af aan zit de actie in het verhaal, Bourne moet zich in allerlei bochten wringen om Abbey te kunnen ontmoeten, sterker nog, hij redt Abbey nogmaals het leven want ook op haar wordt gejaagd. Waarom? Dat wordt vooralsnog niet duidelijk maar dát ze in gevaar zijn, is niet te ontkennen. Zoals we van Ludlum gewend waren, is er een wereldwijd complot gaande, eentje met stevige en diepe wortels in de moderne samenleving. Een complot dat zich in het heden afspeelt met de bijbehorende technologieën en mogelijkheden. Er wordt ons ook een spiegel voorgehouden, welke sporen laten we op het internet achter, wat is er met die data mogelijk? En, nog erger, wat gebeurt er met de gegevens die datahackers buit maken bij een digitale inbraak in een groot bedrijf? Brian Freeman schetst de mogelijk dramatische gevolgen hiervan en gunt de ouderwetse actieheld Bourne de hoofdrol in het voorkomen ervan. In een wereld van hebzucht en megalomanie blijft hij zijn nuchtere zelf, het geheugen geschonden maar het hart op de juiste plek. De juiste man op de juiste plaats in de historie?
Mijn conclusie kan niet anders zijn dan dat De Bourne evolutie inderdaad een traktatie is voor de fans van Ludlum. Freeman is heel dicht bij de stijl van Ludlum gebleven. Het verhaal staat bol van avontuur en actie. Bourne is kwetsbaar en kan zich empathisch opstellen maar kan de knop ook omzetten en veranderen in de gewetenloze moordenaar die hij vaak voor Treadstone moest zijn. Bij de voorbereiding op zijn acties, komt de opleiding die hij als geheim agent heeft gehad, hem goed van pas. Maar onderschat zijn tegenstanders niet, het zijn er veel en ze kennen hem (te) goed. Een lekker ouderwetse complot-thriller in een modern jasje. Ik heb ervan genoten en zie al een nieuwe film met Matt Damon verschijnen. Een dikke vier sterren.
