Kim Stone 3 - Verloren meisjes

‘Meneer, ik wil het doen,’ zei ze.
‘Wat, Stone?’ vroeg hij. Hij leunde achterover in zijn stoel.
‘De zaak. Ik wil hem leiden.’

Verloren meisjes is het derde deel van de Kim Stone serie van Angela Marsons dat in het Nederlands verscheen. Eerder verschenen Stille schreeuw en Wreed spel waarin de lezer al kennis maakte met Kim en haar team. Marsons is een Britse auteur afkomstig uit Black Country en alle door Marsons geschreven boeken hebben een Black Country setting.

De proloog begint meteen al spannend en de lezer is getuige van de ontvoering van de achtjarige Emily in 2014. Dan gaat het verhaal een jaar later verder, wanneer Kim de leiding krijgt over een behoorlijk aangrijpende kinderontvoeringszaak. Mediastilte is een absolute vereiste, daar er twee jonge meisjes ontvoerd zijn. Kim en haar team richten hun commandocentrum in bij de ouders van een van de ontvoerde meisjes. Zodra Kim de link legt met de ontvoering van Emily, een jaar eerder, komt er schot in de zaak. Wel tast het team lange tijd in het duister over de bedoelingen van de daders. De politie zet vol in door aan het team van Kim, Helen een familierechercheur en een onderhandelaar Matt toe te voegen. Kim’s reactie is: ”onzin, waarom?” Maar omdat elke seconde telt stemt ze toe. Beide families komen in tweestrijd, omdat er over geld onderhandeld moet worden. En dan zijn er ook nog geheimen die de sfeer tussen en in beide families behoorlijk verslechtert. Er is snelheid van handelen nodig, daar de politie verwacht dat de ontvoerders de kinderen niet willen laten leven. Kunnen Kim en haar team de beide meisjes op tijd vinden?

Marsons heeft een beschrijvende en beeldende schrijfstijl waardoor de lezer zijn of haar zintuigen op scherp zet. De emoties van de ontvoerde meisjes komen hard binnen bij de lezer en hun angst en pijn zijn voelbaar. Vanaf de eerste bladzijde wordt de lezer in het verhaal getrokken dat de nodige plotwendingen bevat. Door de cliffhangers aan het einde van de korte hoofdstukken blijf je doorlezen. Het af en toe zenuwslopende verhaal wordt vanuit wisselende perspectieven verteld waardoor de lezer het verhaal volgt vanuit meerdere invalshoeken. Marsons is met haar schrijfstijl meegegroeid met haar personages, net zoals Kim gegroeid is in haar rol van inspecteur. Haar omgangsvormen worden beter, de lezer komt weer wat meer aan de weet over haar verleden en Kim krijgt zelfs een date!

In het verhaal springen twee personages eruit. Zowel Matt als Helen gaan het ‘gevecht’ aan met Kim. Er zit veel verdieping in het verhaal en de personages zijn goed uitgewerkt. Het enige wat niet realistisch is, zijn de zware verwondingen die sommige personages oplopen en dan gewoon verder gaan met het onderzoek. Dit terwijl de lezer uit de tekst haalt dat iemand bijvoorbeeld nauwelijks meer kan lopen. Het verhaal bevat veel geweld en de daarbij behorende gruwelijke details. In Verloren meisjes wordt de lezer tot op het laatst in spanning gehouden wie het brein achter de ontvoering is en deze ontknoping is absoluut verrassend en niet aan te zien komen.
Met een mooie mix van spanning, verdieping, geheimen en een dader die geniet van martelingen is Verloren meisjes het beste deel uit de Kate Marshall serie van Angela Marsons. Tot nu toe. Ik kijk uit naar de volgende delen. Ik geef het 4 sterren.

Deze recensie kan spoilers bevatten als je de voorgaande delen uit de Kim Stone-serie niet gelezen hebt.

Verloren meisjes is de derde thriller uit de Kim Stone-serie van Angela Marsons. Haar boeken zijn perfect leesvoer voor de fans van M.J. Arlidge en Robert Bryndza. Op zich zijn de boeken van deze serie los van elkaar te lezen. Je mist dan enkel de rode draad rond het levensverhaal van Kim Stone. Persoonlijk zou ik je toch aanraden om met boek één te beginnen. Je zal er geen spijt van krijgen.

Kim Stone is een sterke, eigenwijze en intelligente rechercheur die zich steeds voor de volle honderd procent inzet om slachtoffers te helpen en daders te arresteren. Sociaal is ze erg onhandig, waardoor ze vaak bot en asociaal overkomt. De enige persoon waarmee ze een meer informele relatie heeft is rechercheur Bryant. De conversaties tussen deze twee personages zorgden vaak voor een glimlach op mijn gezicht.
Aan de basis van deze sociale onhandigheid ligt Kim Stones traumatische verleden dat ze het liefst ergens in een diepe kast in haar geheugen zou wegstoppen. Al wordt ook in dit verhaal snel duidelijk dat haar verleden haar blijft achtervolgen. Mondjesmaat kom je meer en meer over deze intrigerende vrouw te weten ende auteur doet een onuitgesproken belofte dat er nog meer te ontdekken valt.

Marsons schrijfstijl wordt getypeerd door vlot taalgebruik, spannende passages en een interessante verhaallijn rond hoofdpersonage rechercheur Kim Stone. Ze is een krak in het opdrijven van de spanning. De korte hoofdstukken en de wisselende perspectieven tussen rechercheurs, slachtoffers en dader dragen hier zeker toe bij. Marsons boeken lezen als een sneltrein en zijn stuk voor stuk spannende en meeslepende verhalen met de perfecte opbouw naar een explosief einde.

Graag wil ik uitgeverij Boekerij bedanken voor het recensie-exemplaar.

Goed, beter, best? Iets dat meteen door mijn gedachten schoot na het lezen van ‘Verloren meisjes‘.

Kunnen boeken in een serie nog beter worden? Angela Marsons laat zien dat dat zeker kan.

Er zit een stijgende lijn in het totaalplaatje, de uitwerking, de verdieping, de personages. Kortom eigenlijk alles wel.

Ik vond de vorige twee boeken al ontzettend goed, maar ‘Verloren meisjes‘ is wat mij betreft echt nog beter.

Het is een geweldige thriller met een goede mix van actie, spanning, beklemmende momenten, een goed onderzoek, gruwelijke details en psychologische aspecten.

Alles klopt en het voelt voor mij alsof deze serie alleen maar beter wordt! Is het vierde boek al onderweg?

(Lees mijn volledige recensie op www.bookaddict.nl)