De projectleider is een heerlijke roman om te lezen. Jackie Bruin betreedt als externe de wereld van een hogeschool. Met een frisse en ervaren blik aanvaardt zij een ict-project. In de roman, in de vorm van een logboek, doet zij verslag van haar ervaringen aan de directeur communicatie, waarin zij soms verbaasd en vaak verwonderd beschrijft hoe ‘de ongeschreven regels van de organisatie’ door iedereen, vrijelijk worden geïnterpreteerd en gehanteerd. Kleine koninkrijkjes waarin machtspelletjes en politiek correct gedrag aan de orde van de dag zijn. Jackie is vrij uitgesproken in haar relatie tot de – zo herkenbare -karakters in het boek wat tot humoristische maar ook schrijnende confrontaties leidt. Schrijnend omdat het een spiegel van de werkelijkheid is.
De hogeschool die als organisatie wordt beschreven staat model voor veel organisaties die met graagte nieuwe managementstromingen adopteren. Worstelen met de implementatie van technologie die vooral bij overheid en semi-overheid vaak – meestal - tot debacles leidt. Maar ook maatschappelijke thema’s zoals diversiteit, genderidentiteit en duurzaamheid waarmee dit type organisaties - hiërarchisch/wit - geconfronteerd worden, komen ruimschoots aan bod en vooral de krampachtigheid waarmee deze thema’s voor de hogeschool moeten leiden tot een eigentijds en modern imago.
Den Ouden schetst een type organisatie waarin medewerkers zelf niet in de gaten hebben wat voor inert gedrag ze vertonen, waar het management vooral de taak heeft de status quo te handhaven. Navelstaarders die elke verbinding met de buitenwereld kwijt zijn, zichzelf en hun organisatie bijzonder vinden, maar tegelijkertijd zeggen alles te doen voor de ‘klant’ – in dit geval de studenten - die ze hoog in het vaandel hebben.
De auteur komt uit Amsterdam, is de Hogeschool van Amsterdam zijn inspiratiebron geweest?