Geschreven bij Conclaaf
De paus is dood. Daarom is er een 'sede vacante'; een stoel die niet bezet is. Er zal een nieuwe paus gekozen moeten worden, dit gebeurt in een conclaaf. De plattegrond voor in het boek is nuttig om zo nu en dan te bekijken zodat je weet waar iets zich afspeelt.
'Conclaaf' is een verhaal dat zich afspeelt in de nabije toekomst en gaat over de verkiezing van een nieuwe paus. Met veel actuele aspecten die ook als dusdanig voor de lezer herkenbaar zijn.
Na een wat langzame start van het verhaal waarin de hoofdpersonages voorgesteld worden aan de lezer en waarin wordt verteld welke verplichte handelingen bij een verkiezing van de paus noodzakelijk zijn, kunnen we werkelijk gaan smullen. De auteur heeft zich prima ingelezen, dat is duidelijk.
Kardinaal Lomeli, de hoofdpersoon in deze thriller wordt belast met de taak om deze verkiezing te laten verlopen volgens de vastgelegde procedures.
Een aantal van de kardinalen is niets vreemd (van wat God verboden heeft) om op de lege stoel terecht te komen en zijn macht te doen gelden.
Er is in dit verhaal vanzelfsprekend ook Latijn te lezen, maar dat levert geen probleem op omdat het meteen door een vertaling wordt gevolgd of dat het door de beschrijving duidelijk is wat er bedoeld wordt.
Robert Harris neemt ons met 'Conclaaf' mee over de hele aardbol om een geschikte kardinaal te vinden. In dit verhaal komen onthutsende onderwerpen aan de orde, opdrachten die gegeven worden en die je niet direct zou verwachten van kardinalen of diens helpers. De door hem beschreven wereld verschilt weinig tot niets van de rest van de wereld, zoals wij die kennen. De onthullingen die gedaan worden zorgen er voor dat je steeds sneller wilt lezen en steeds nieuwsgieriger wordt naar wat er nog meer boven tafel zal komen.
Tijdens een stemronde overdenkt Lomeli het een en ander dat hem ter ore kwam en:
'Hij voelde een plotselinge aanzegging van een ramp, zo ingrijpend dat hij huiverde, en toen hij om zich heen keek realiseerde hij zich dat er een uur was verstreken en dat de stemopnemers bezig waren het tellen van de stemmen voor te bereiden.'
Harris is zonder enige twijfel een meester in het versmelten van het verleden met het heden. Hij laat je bovendien in verbazing achter door wat je gelezen hebt en je weet ook dat het niet per se fantasie hoeft te zijn. Het soort besloten gemeenschappen zoals het Vaticaan laten in real life zelden
een inkijk toe.
'Conclaaf' is werkelijk genieten van roddel en achterklap zoals je op deze plaats nooit verwacht zou hebben, leugens vliegen je om de oren en soms blijf je onthutst even stil zitten om daarna weer snel verder te lezen.
Iedere stemronde brengt je iets dichter bij de waarheid, maar je zult verbaasd staan van een heel bijzonder einde aan het eind van 'Conclaaf'.
Een verhaal waarover ook jij na de laatste bladzijde zult kunnen zeggen: 'Graag gelezen!'
