Bij het zien van de schitterende cover van Van vuur naar ijs van Marica van der Meer wil je weten waar de foto is genomen en wie er in de schaduw op de foto staan. Je vermoedt in ieder geval dat de auteur in de schaduw staat, maar je wilt ook weten wie de persoon naast haar is. De titel en subtitels spreken voor zichzelf, je weet meteen wat voor soort boek je gaat lezen en waarover het boek gaat.
In Van vuur naar ijs van Marica van der Meer neemt de auteur je mee op haar fietstocht van Vuurland naar Alaska. In dagboekvorm beschrijft ze haar belevenissen en is, net als in haar volgende boek, open en eerlijk over hoe ze de fietstocht heeft beleeft, heeft ervaren. Ze maakt haar tocht niet mooier dan het is. Ze geeft eerlijk aan dat er momenten waren dat ze het soms zwaar had, er soms even helemaal doorheen zat, maar boven alles straalt haar passie van het avontuur uit. Ook durft ze zichzelf een spiegel voor te houden, dat ze misschien soms iets te streng is voor zichzelf en daardoor ook voor anderen. De vele geluksmomenten van de vele mooie plaatsen en dieren die ze heeft mogen aanschouwen en de vele mensen die ze heeft mogen ontmoeten voeren de boventoon. Ze vertelt ook over de gevaren die je tegen kan komen en waar je op moet letten, niet alleen op de weg, maar ook waar je op moet letten als je een overnachting en/of eetgelegenheid zoekt. Daarnaast kom je meer te weten over diverse plaatsen zoals over de Grand Canyon. Aan het eind kan je de route die ze is gevolgd van dag tot dag volgen om die zelf misschien ook eens te volgen. Daarna komt nog een lijst met de uitrusting die ze mee had. Het boek is opgedeeld in drie delen: Noord-Amerika, Midden-Amerika en Zuid-Amerika.
Nog voordat je ook maar één letter in Van vuur naar ijs van Marica van der Meer hebt gelezen, heb je al bewondering voor de auteur dat ze deze bijzondere, maar waarschijnlijk soms ook hachelijke fietstocht heeft gemaakt. Er zullen maar weinig mensen, en dan met name vrouwen, zijn die haar dat nadoen. Toch zal tijdens het lezen blijken dat dat er meer zijn dan je in eerste instantie zou verwachten. Je neemt je petje voor haar af dat ze niet alleen met mooi weer fietste, maar in alle weersomstandigheden fietste ook al was het vooral in de sneeuw en bergop heel zwaar. Het boek leest als een avonturenverhaal waarbij je vanaf de zijkant mee fietst en het avontuur met haar meebeleeft. Door haar beeldende beschrijvingen zie je niet alleen de plaatsen en dieren voor je, maar voel je ook haar angsten, pijnen, haar verdriet, maar bovenal haar geluksmomenten van wat ze ziet en hoe ver ze is gekomen. Het is aan te bevelen om een doos met tissues bij de hand te houden, want er zitten een paar emotionele momenten in zoals bijvoorbeeld het afscheid van een geliefd persoon. Om sommige stukjes moet je lachen zoals dat op een gegeven moment een hond haar en haar vriend een tijd lang achtervolgt en ze proberen om hem kwijt te raken.
Wat opvalt in Van vuur naar ijs van Marica van der Meer is dat de fietsers onderling zo behulpzaam en zorgzaam zijn, elkaar niet alleen hun fietsavonturen vertellen, maar ook tips geven over van alles en nog wat. Ook valt het op dat veel mensen onderweg in de auto of op een andere manier zo behulpzaam en meelevend zijn. Niet overal, maar wel op veel plaatsen. Je geniet met de auteur mee van de bijzondere ontmoetingen die ze heeft zoals met een oude vrouw in traditionele kleding in Chicmo. Je vraagt je overigens af wat jijzelf gedaan zou hebben als je iets angstigs als wat de auteur heeft meegemaakt op een gegeven moment.
Kortom: Van vuur naar ijs van Marica van der Meer is een avontuurlijk fietsverhaal van de auteur waar je alleen maar bewondering voor kan hebben dat ze heeft doorgezet en niet op een gegeven moment afhaakte ook al had je er begrip voor gehad. Je geniet met haar mee van de plaatsen die ze heeft bezocht, de dieren die ze heeft gezien en de mensen die ze heeft ontmoet. Als lezer wil je veel plaatsen zelf bezoeken.
