Ik heb veel gelezen over WO2 en dit boek heeft misschien wel de grootste indruk op mij gemaakt, juist vanwege het feit dat het een persoonlijk verhaal is. Verwacht geen frontkaartjes, geen uitleg over welke eenheid waar aanviel, geen aantallen slachtoffers. Dat wisten de frontsoldaten allemaal niet en de auteur heeft er ook maar heel weinig achteraf van toegevoegd.
Het gaat hier om de beleving door de schrijver; de ellende van koude, honger en doodsbedreiging aan het verschrikkelijke oostfront. Zijn gevoelens, wanhoop en hoop, maar ook de kameraadschap binnen zijn eenheid zijn heel aangrijpend.
Hoe een Frans/Duitse jongen van 16 jaar oud, dienst neemt bij de Wehrmacht en in enkele jaren een oude man wordt, is volgens de man zelf onbeschrijflijk. Toch slaagt hij er goed in om je deelgenoot te maken van die tijd, tot en met de bizarre laatste maanden van de oorlog aan het oostfront.