Allereerst wil ik HarperCollins bedanken voor dit recensie-exemplaar. Wat een feestje weer!
Maar echt! De sfeer in dit boek lees je niet, maar belééf je! Je struint over de ongelijke keien door de steegjes van het eind 18e eeuwse Londen, ziet de geveltjes van de winkeltjes en de koetsen die tussen spelende kinderen en ruisende rokken van welgestelde dames hun weg vinden, terwijl de dienstbodes gehaast hun boodschappen terug naar de keukens van hun meesteressen brengen.
En in dat Londen, in een klein steegje, bevindt zich een bijna lege voorraadkamer. Bijna... want in deze kale ruimte, met slechts één lege kastenwand, staat een ton met oud varkensvoer. Meer niet.
En in deze ton doet de 12 jarige Eliza haar briefje. Een briefje met een dodelijke bestelling.
Eliza is niet de eerste die zo'n bestelling doet.
De apothekeres die achter de kastenwand haar bedrijf houdt, maakt vergif voor vrouwen die aan een man willen ontsnappen. Ze helpt alléén vrouwen.
Ruim 200 jaar later bevindt ook Caroline zich in Londen. Wat een feestelijke reis had moeten worden met haar echtgenoot, is een eenzame trip geworden waarin ze zijn vreemdgaan betreurt. Als ze in het water van de Theems een oud apothekersflesje vindt, wordt haar interesse gewekt en valt ze terug op haar studie geschiedenis; ze besluit uit te zoeken waar het flesje vandaan komt. Al snel stuit ze op een verhaal over een apothekeres, een moordenaares... Zou het...?
Ik heb genoten van dit boek en het in één ruk uitgelezen. Het naïeve van Eliza, de achterliggende gedachten van Nella, de arrogantie van Lady Clarence... allemaal verschijnen ze als vanzelf op je netvlies.
En dan Caroline, die hoopte op een sprookjeshuwelijk, vol geluk, kindjes en hartstochtelijke vrijpartijen, een baan waarin ze haar onderzoekende geest kon uitdagen en een hardwerkende echtgenoot die 's avonds moe maar voldaan naast haar op de bank ploft als de eerdergenoemde kindjes op bed liggen....
Die droom is in duigen gevallen. Maar ook Caroline is een levensecht personage, je kunt je prima in haar verplaatsen en je hoopt maar dat ze haar ogen opent en ziet wat ze zou móeten doen met haar toekomst.
Ik zeg: verfilmen dit boek. Ik pak de popcorn vast!
5 duimpjes!
