Deze recensie verscheen eerder op Koukleum.nl.
Ik heb al veel goede verhalen over Jo Nesbø gehoord en ik was toch wel erg benieuwd naar deze auteur. Koninkrijk is het eerste boek dat ik van deze auteur lees en bij nieuwe auteurs ben ik toch wel altijd benieuwd hoe de schrijfstijl is en of de auteur mij weet te raken.
De proloog is al snel spannend en boeiend. Nesbø weet mij hiermee te raken en ik heb het gevoel dat ik snel verder moet lezen, want deze proloog is veelbelovend. Ik wil weten hoe het verder gaat en sla snel de bladzijde om.
Helaas werd het mij al snel duidelijk dat het verhaal te traag was voor mij. Ik kwam niet lekker in het verhaal en het duurde voor mijn gevoel te lang voor er iets gebeurde. Na zo’n 140 pagina’s werd het verhaal gelukkig wel iets spannender en wilde ik ook graag weten hoe het verhaal af zou lopen. Echter ook al werd het iets spannender, het verhaal werd er niet geloofwaardiger op, helaas. Zo heeft Roy allerlei verklaringen over de doden die op mij echt als onzin overkwamen. Ook werd er naar mijn gevoel te veel en te uitgebreid ingegaan op het verleden van de broers, waardoor ik op een bepaald moment zoiets had, nu weet ik het wel, ga nu maar verder met het verhaal. Hierdoor leer je de personages natuurlijk wel goed kennen, maar dit kwam voor mij niet ten goede aan het verhaal. Ook zorgde dit er regelmatig voor dat ik me echt door het verhaal heen moest worstelen.
De hoofdstukken zijn van een gemiddelde lengte, echter ik werd regelmatig afgeleid en moest dan soms weer even terug lezen waar ik gebleven was, hierdoor schoot ik ook niet echt op in het boek. Dit gebeurt mij niet snel en dat is voor mij een teken dat deze auteur mij helaas niet wist te raken.
Ik ben helaas geen fan van Nesbø en ondanks alle positieve berichten over deze auteur zal ik niet zo snel meer een boek van deze auteur oppakken om te gaan lezen.
