Het sleutelkruid

Geschreven bij Het Sleutelkruid

Het Sleutelkruid is een van verhalen uit mijn jeugd die me altijd is bij gebleven. Uit nostalgie heb ik een exemplaar aangeschaft, en nog altijd weet de wereld van koning Mansolein te boeien. Het is een kinderboek, maar met duistere randjes en serieuze thema's.

In het boek wordt er middels korte verhalen langzaam een beeld opgebouwd van de wereld waarin alles zich afspeelt. Veel van deze verhalen hebben overlappende informatie en zo ontstaat er een geheel.

Het boek prikkelt de fantasie, is orgineel, leest voor kinderen misschien iets moeilijker weg door archaïsch taalgebruik. Gezien het boek redelijk fantasierijk is en soms iets abstracte zaken behandelt (als; dood, tijd, 'zoekende zijn') zal niet ieder kind deze stijl leuk vinden, zeker te jonge kinderen. Voor wat oudere kinderen (7-9 jaar, en zelfs volwassenen) met wat fantasie, zal dit echter een fantastisch boek zijn.

Geschreven bij Het Sleutelkruid

Ik geef dit boek aan mijn neefje voor zijn verjaardag, en kan nog niets over de inhoud zeggen. Maar het is prachtig uitgegeven. Harde kaft, mooie band, mooie tekeningen. Niet duur voor zo'n mooi boek, en echt een mooi cadeau om te geven.

Geschreven bij Het sleutelkruid

Eén van de mooiste Biegelverhalen weer met plezier uitgelezen. Op Biegeldag 25 maart.
Wie kent niet de duizend jaar oude koning Mansolein met zijn lange witte baard?
De zieke koning die met haas in de koperen burcht onder de koperen bergen woont. De wonderdokter wordt geraadpleegd:
'Zijn hart tikt als een scheefstand klok' en 'Zijn hart moet opgewonden worden als een klok'.
Het enige middel is het sleutelkruid. Te vinden vele dagen reizen vanaf de burcht door koude bergbeken, langs steile rotswanden en over de Kale Heidevlakte. De dokter gaat op weg en geeft nog één raad aan haas: vertel iedere avond voor de koning gaat slapen een spannend verhaal.
Iedereen die hij tegenkomt zal hij vragen een verhaal te gaan vertellen.

En zo gebeurt het. Ook als het al erg laat is, wordt er iedere dag op de deur geklopt. Allerlei dierenfiguren komen aan het woord. Vertellen over de spinnenbrug, het Grote Ruisen of het paard met de gouden hoeven. Sommige dagen is Mansolein vrolijker, wordt er een bijzondere kamer geopend en eten ze hageltaart met vossenbessen of bijv. leliesoep met braadwortels. Na iedere dag lezen we de vorderingen van de wonderdokter aan het eind van een hoofdstuk.

Voor ieder (fantasie)dier is er plaats want zo Mansolein zegt: 'in mijn burcht doet niemand iemand wat.'
Zo vaak als mogelijk probeert haas te luisteren of de klok nog tikt 'het loopt ietsje beter' of 'de veer was bijna afgelopen'.
Iedere vertelling herbergt een boodschap, mooi, leuk, nadenkend of wat griezelig. Herhaling in de opsomming welke vertellers in de burcht zijn aangekomen en waar ze een passende slaapplek hebben gekregen.

Deze raamvertelling zit zó goed in elkaar. Onderwerpen of gebeurtenissen komen terug of er is een verwijzing naar een eerder moment. Vooral het einde. Met een glimlach en een meeleven lees je telkens een hoofdstuk als een afgerond geheel. Je gaat op in het verhaal. En dan ineens denk je 'hé dat lijkt veel op een illustratie van Linde Faas'. Ze zijn dus echt van haar, geweldig mooi. Alleen daarom al wil je deze Biegel ook zomaar uit je kast kunnen pakken om even te verdwijnen in de wereld van koning Mansolein, haas en de wonderdokter.