Geschreven bij The Wild Silence
Het vervolg en dus erg benieuwd: de eerste tweehonderd bladzijdes nogal zwaarmoedig, schrijfster valt het zwaar te wennen aan het geleende huis en trekt zich terug, terwijl manlief buitenshuis studeert.
Patronen uit haar jeugd komen sterk naar voren, het aangeleerde wantrouwen naar anderen dat door de grote trektocht niet beter is geworden, want afwijzing, minachting hebben zij geregeld ervaren onderweg. Maar nu wonen ze in een rustig, vriendelijk dorp en negeert ze de vriendelijke mensen daar zoveel mogelijk, hetzelfde als het wantrouwen, de geïsoleerdheid en strengheid uit haar jeugd.
Elke volwassene heeft jeugdpatronen die zich melden voor schoonmaak als de tijd rijp is, dus ook bij deze vrouw, maar het sombere, teruggetrokken leven bepaalt erg de sfeer van een groot deel van het boek. Voor haar gemoedsrust en levenslust blijkt ze erg afhankelijk van haar man te zijn, een nogal afwachtende en timide houding, waar haar man juist socialer, spontaner en vrijer is in denken en gedrag. Ze leunt erg op hem in nieuwe, onbekende situaties, wat veel meer hoort bij vorige generaties.
Dan wordt het boek een bestseller en tesamen met de reis naar IJsland, die prachtig wordt beschreven, wordt er ook weer in en met de buitenwereld geleefd. De ziekte van de man, die soms milder soms erger is, blijft ook boven hun leven hangen. Intussen leeft hij al weer jaren langer door, nog steeds.
Er zullen nog wel meer boeken komen van deze schrijfster, het eerste "het zoutpad" vond ik tot nu toe het beste, het meest onconventioneel. Het staat ieder vrij dit te vinden, dus daar is niets ongepasts aan.