Het boek gaat van achterhaalde ideeën uit en stelt de gemakzuchtige ouder centraal in plaats van de baby. Zo wordt er bijvoorbeeld afgeraden om te voeden op verzoek omdat dit voor continu aanleggen zou zorgen, terwijl de mening tegenwoordig juist is dat voeden op verzoek het beste is voor je baby. Een ander voorbeeld is dat er wordt geadviseerd om je baby maar gewoon te laten huilen om hem te leren doorslapen - moet ik daar nog meer over zeggen? Van het belang van een veilige hechting hebben de schrijfsters nog niets gehoord. Verder staat het boek vol met reclame voor commerciële merken en neerbuigende tekstboxen gericht aan de man (‘beste Jan’), die als uitgangspunt hebben dat mannen toch niet betrokken zijn en daarom alleen de allerkortste samenvatting verdienen. Kortom: niet meer van deze tijd, kan direct de prullenbak in.