Geschreven bij De Puzzelman
De Puzzelman is een politiethriller waarin een seriemoordenaar gezocht moet worden. Klinkt zoals de Helen Grace-serie van Arlidge, maar toch vind ik ze niet echt vergelijkbaar. Arlidge schrijft heel beeldend en gebruikt korte zinnen. Matheson schrijft alsof je meedoet in de gesprekken van de personages. Soms lijkt het ook alsof je wordt aangesproken.
Deze dikke pil vind ik echt een aanrader als je van thrillers houdt, zeker als je zelf de puzzel moet oplossen. Nu was de dader vrij snel duidelijk in dit verhaal, maar hoe hij het heeft gedaan was dit keer de puzzel. Ik wil ook echt wel benoemen dat dit een dik boek is, want je bent er wel even tijd aan kwijt. Dat is op zich geen probleem, want het verhaal is steengoed.
Je leest vooral vanuit het hoofdpersonage Anjelica, maar af en toe lees je een stukje vanuit de bijpersonages. Ik vond het fijn om Anjelica te leren kennen. Dit boek is het eerste deel in een serie en ik ben zeeeer benieuwd naar het volgende boek. Het einde heeft namelijk toch wel een paar open lijntjes waar verder op gegaan zou kunnen worden.
Wat soms wel een beetje stoorde is het afwisselen van voor- en achternamen. Het meeste werden de achternamen gebruikt, maar af en toe gebruikte de personages voornamen en dan moest ik wel heel goed nadenken wie dat dan ook al weer was.
Het boek is heerlijk bloederig en af en toe nagelbijtend spannend. Je wordt vooral nieuwsgierig gemaakt naar hoe alle moorden zijn gepleegd en de lijken in stukken verspreid zijn. Als je niet tegen dat soort dingen in boeken kan, dan beter toch een andere lezen. Maar voor liefhebbers van bloed en rottende lijken is dit een zeer goed match.
Kortom, een steengoede thriller waar je je even mee kan vermaken. Een tip voor de gevorderde thrillerlezer, maar natuurlijk ook voor de rest.