De mooie Jenny Lind wordt, op weg van school naar huis, ontvoerd. Het gebeurt voor de ogen van Eleanor, die, heimelijk verliefd op Jenny, haar stiekem volgt.
Pamela, haar man Martin en dochter Alice genieten van hun vakantie als dit wreed verstoord wordt. Martin in het ziekenhuis, maar waar is Alice?
Beide gebeurtenissen, in alweer het 8e boek van dit schrijversechtpaar rond de Zweeds-Finse politieman Joona Linna, vormen de introductie van het verhaal dat 5 jaar later verder gaat als de gruwelijke werkelijkheid en gevolgen van deze en meerdere gebeurtenissen, geopenbaard worden.
Joona Linna probeert, na het vorige ellendige en niet naar tevredenheid afgesloten avontuur, zijn leven weer te herpakken met vriendin Valeria en dochter Lumi. Maar de realiteit is hard en niet makkelijk. Alles kost Joona moeite en beïnvloedt zijn leven ook als hij zich gaat bezighouden met een nieuwe zaak. Eigenlijk eigent hij zich de zaak toe, want Jenny Lind, wiens verdwijning hij destijds onderzocht, wordt ineens, na een vermissing van 5 jaar, dood teruggevonden.
Martin, die ondanks lange psychiatrische behandeling voor PTSS nog steeds last heeft van psychotische aanvallen en waanbeelden, is toch weer bij Pamela. Zij overwegen de adoptie van Mia, die in de leeftijd van Alice is, om vanuit de herinnering aan Alice een goede daad te stellen, maar of dit een goed idee is? Bovendien blijkt Martin getuige, of misschien zelfs de dader, van de moord op Jenny, maar door zijn gemoedstoestand is hij de meest slechte getuige die de politie kan hebben. Hij herinnert zich vrijwel niets. Joona heeft twijfels over Martin als mogelijke dader. Zijn onderzoek gaat meer in de richting van iemand die meer moorden op zijn geweten heeft en waarschijnlijk niet van ophouden weet, dus hij heeft de getuigenis van Martin wel heel hard nodig. Daarvoor moet eerst een kantelpunt bereikt worden waarbij de ontvoering van Mia een belangrijke rol speelt en hij, net als eerder, hulp inroept van hypnotiseur Erik Maria Bark.
Dit levert voor het eerst wat namen op en sporen die gevolgd kunnen worden. Maar moeilijke omstandigheden vergemakkelijken de daaropvolgende politieacties niet en eindigen desastreus.
Alle zoektochten, graven in het verleden, getuigenverhoren en acties ten spijt is er (heel lang) geen spoor te ontdekken van de dader noch van Mia. Joona, die heel erg zijn fantasie moet gebruiken om de waarheid te achterhalen, tast steeds in het duister, maar weet dat het om veel meer meisjes moet gaan dan alleen Jenny en Mia en dat de dader zeer gewelddadig is. Hij klampt zich dan ook vast aan elke strohalm die op zijn pad komt. Een voorval uit het verleden gecombineerd met hedendaagse psychiatrisch patiënten is een van die strohalmen, die leidt naar een religieus fanatieke psychopaat.
Een uitstekende thriller waarin motieven onduidelijk en heel lang verscholen blijven; slechts ronddolen in de geest van de dader.
Als we eindigen is er ineens een ansichtkaart gericht aan Saga Bauer met een doodsbericht voor Joona. De afzender in de vorm van een anagram duwt je direct naar deel 9.