De gedichten in de bundel ‘Schuin afsnijden’ vormen een veldboeket waarvan sommige bloemen naar passie geuren, andere voorzien zijn van doorns en weer andere met hun kopje in gedachten zijn verzonken. Vele lijken zich af te vragen: is de vaas niet ook urn?

?

gedichten?
je was toch bèta?
is er iets gebeurd?

waarom zo’n rare taal?
heb je wel een qwerty-apparaat?
of had je wierook met vergunning?

zit het in de familie?
of vind je DNA te drieletterig?
hoe dichter, hoe ijler, zeggen ze toch?

schrijf je soms links?
wat is dan je menselijk tekort?
had je het niet gewóón kunnen zeggen?

heb je geoefend in stotteren?
zijn het alleen maar letterlinten om niets?
of had je muze de footprint van een te hoge hak?

wat was je bijnaam, als kind?
had sisyfus zijn naam dan wél mee?
oh! vaas of urn, zal dát het probleem zijn?