Mijn achtergrond bij de beoordeling: ik heb zelf jaren aan diverse vormen van meditatie o.a. zen gedaan en ook lessen gevolgd van Paul van der Velde.
Het boek vind ik zeer duidelijk, goed geschreven. Met schilderingen van eigen ervaringen in diverse landen en streken, vanuit diepe kennis van het boeddhisme en zijn vele uitingsvormen, vele talen en culturen vooral in Azië. Het boek geeft geen oordeel, maar kennis en inzicht. Het is zeer objectief: boeddhistische epigonen en dwepers, zullen even moeten slikken. Over de leringen van de theosofie, die ik zelf erg goed ken: in dit boek werd mij duidelijk wat daarin een vermenging is van oosterse en westerse filosofie. Het boek is relativerend waar het filosofische absolute claims betreft, maar verwerpt het niet.
Ik wil tegenspreken wat ik bij een andere review lees namelijk:
"Zijn eigen inspiratie –als die er al is- wordt voor de lezer verborgen gehouden. Hij lijkt daarmee te voldoen aan het klassieke beeld van de wetenschapper die alles weet over het verschijnsel sinaasappel zonder er zelf ooit een geproefd te hebben.'
DAT IS ONJUIST
Lees: https://godenenmensen.com/2019/01/20/god-en-ganesha-in-de-abdij-van-berne/
Hier lees je hoe de wetenschapper zelf in de huid kruipt van boeddhisme met zang en dans.
citaat: "Zijn eigen inspiratie –als die er al is- wordt voor de lezer verborgen gehouden" ??????? ONZIN, Lees het nawoord.
Die ene zin in het "wetenschappelijke" boek :
“Ik ben op zoek gegaan, een zoektocht om te zoeken wat ik thuis al had.”
Is dat niet prachtig?
Het doet denken aan de comparitieve filosoof sinoloog Ulrich Libbrecht: te ver oost is west.