Lezenswaardig boek over Joy Division, waardige aanvulling van mijn JD/NO-bibliotheek(je). De kracht zit'm in de beknoptheid. Sommige boeken over Joy Division heb ik kreunend uitgelezen vanwege alle details, elk optreden dat moest worden vermeld, de bergen quotes die nauwelijks ter zake deden maar die duidelijk moesten maken hoe grondig de biograaf zijn werk had gedaan. Dat blijft je in dit goed geschreven werkje bespaard.
Terecht gaat Marc Schoorl diep in op het raadsel-Curtis, en vergroot hij het daarmee. Volgens Harry Mulisch ben je dan als schrijver goed bezig. De hoofd-alchemist der Nederlandse letteren sprak immers ooit de gedenkwaardige woorden ‘het beste is, het raadsel te vergroten’.
Aan de andere kant doet dit boek toch ook wat de prachtige film Control van Anton Corbijn deed, overigens tegen de zin van nogal wat Joy Division-gelovigen: de ondergang van Curtis wordt ontdaan van zijn mystiek en teruggebracht tot de proporties van een bevattelijk menselijk drama. Ian Curtis leed waarschijnlijk aan wat we tegenwoordig een 'persoonlijkheidsstoornis' noemen. Zijn grootste tragiek was misschien dat zijn onmiskenbare talent hem niets opleverde. Het vernietigde hem. Maar onder iets gunstiger omstandigheden was dat wellicht heel anders gelopen. Dat maakt Marc Schoorl inzichtelijker dan menig Curtis-exegeet lief is.