Geloven is een keuze. Rouwen niet. Angenita doet beide en heeft in haar geloof het unieke houvast gevonden om haar te helpen met haar rouw. In haar boek ‘Je hoeft het niet alleen te doen’ beschrijft ze dat samenkomen, samensmelten van de gevoelens die ze de afgelopen jaren heeft meegemaakt. Rouwen is niet iets dat je in je eentje moet doen, maar hoeveel lieve mensen je ook om je heen hebt, rouwen is wel een heel eigen, individueel en ja soms erg eenzaam proces. Angenita rouwde om haar lieve André, die zo een groot deel van haar leven naast haar stond en haar drie prachtige dochters gaf. Samen met die dochters is Angenita na zijn dood door het rouwdal gegaan en vanuit dat rauwe rouwen ontstond voor Angenita een pad, een weg naar verlossing. Dat klinkt zwaar, zo een woord ‘verlossing’, maar toch: rouwenden zijn op zoek naar de manier om te kunnen omgaan met hun verdriet. Angenita vond in haar geloof die manier om dat te doen. Haar geloof in God gaf haar een antwoord dat mensen om haar heen haar niet gaven. Niet omdat dat zulke onduidelijke antwoorden waren, maar omdat Angenita een ander antwoord nodig had. Stukje bij beetje ontstond zo haar boek waarin ze vertelt over haar verdriet, de storm in haar leven en hoe ze antwoorden vond in haar geloof. Unieke antwoorden, die voor haar het lichtend baken werden om uit haar rouwfase te komen. Gelukkig heeft ze dat allemaal voor wie dat lezen wil, opgeschreven in haar boek. Zoals Angenita kan vertellen, kan ze ook schrijven, boeiend en beeldend, je hangt ook als lezer aan haar lippen. Voor iedereen die openstaat voor de keuzes die Angenita heeft gemaakt om door haar rouw heen te komen, kan het boek zomaar een geweldige steun in moeilijke tijden zijn. Of je nou als lezer Angenita in gedachten hebt of de kracht die Angenita aanroept, dan hoef je het als rouwende inderdaad echt niet alleen te doen.