Amy Giles schrijft young adult boeken en na haar debuut met Alles is nu, is De scherven haar tweede boek. Hierin worden we meegenomen in een verhaal over hoe het leven verder gaat nadat er in de plaatselijke bioscoop van een dorpje een schietpartij heeft plaatsgevonden.
Het verhaal begint ongeveer een jaar na de schietpartij vanuit het perspectief van Jessica Nolan, op de avond van de schietpartij was zij samen met haar vriendin Marissa en broer Ethan in de bioscoop. Als tweede hoofdpersoon ontmoeten we Lucas Rossi, ook hij was die avond in de bioscoop, met zijn broer Jason. Zowel Jessica als Lucas verloren die avond hun broer.
Beiden proberen op hun eigen manier om het verdriet een plekje te geven en uit te vinden wat ze met hun schuldgevoel aan moeten. Terwijl Lucas kick bokst en elke dag een random act of kindness probeert te doen om goed te maken dat hij de schietpartij heeft overleefd, probeert Jessica thuis alle eindjes aan elkaar te knopen en voor haar depressieve moeder te zorgen. Wanneer Jessica een nieuw bijbaantje vindt bij dezelfde winkel waar Lucas werkt, komen ze dichter bij elkaar door hun gedeelde verdriet en ontstaan er al snel gevoelens voor elkaar…
Ondanks dat het een mooi, ontroerend verhaal is, ontbrak er soms nog wat meer diepgang en was het jammer dat er over bepaalde personages en gebeurtenissen niet meer viel te lezen.
De titel van het boek is heel mooi verwerkt in één van de passages van Lucas: ‘We proberen allebei uit te zoeken hoe we ons gebroken zelf weer de wereld in kunnen puzzelen. Maar wat als we niet meer zijn dan dat? Twee scherven die elkaar uiteindelijk pijn doen en schade berokkenen, en iedereen om ons heen ook?’
Het verhaal wisselt af in korte hoofdstukken tussen het perspectief van Jessica en Lucas, wat het een heel mooi geheel maakt en hierdoor makkelijk wegleest. Dezelfde gebeurtenis komt vaak terug in zowel het perspectief van Jessica als die van Lucas, hierdoor krijg je een compleet beeld van de gebeurtenis, inclusief de gevoelens die ze hier beide bij hadden. Je raakt betrokken bij de prille relatie van Jessica en Lucas en kan haast ook niet anders dan hopen dat ze samen heel gelukkig worden. Desondanks is in beide perspectieven ook een ander verhaal te lezen, ze gaan beide op een andere manier om met het verlies van hun broer en doordat de perspectieven zich afwisselen, wordt dit verschil mooi benadrukt.
Zoals in de meeste young adult boeken komen er in het boek veel emoties aan bod; verdriet, schuldgevoel, acceptatie, vergeving, liefde, vriendschap en onzekerheid. De emoties zijn mooi in elkaar verweven en het geeft een goed beeld van de verschillende manieren waarop mensen omgaan met een verlies.