De vuurtoren van Connemare

Geschreven bij De vuurtoren van Connemara

Ellen Trawton’s leven wordt strak georganiseerd door haar moeder. Alles moet volgens de regels van het fatsoen en in de juiste klasse. Ook een huwelijkskandidaat wordt naar voren geschoven en hoewel Ellen hem aardig vindt, voelt ze niets bijzonders voor hem. Op een dag wordt het haar allemaal te veel en slaat ze op de vlucht. Ze gaat naar de omgeving waar haar moeder haar nooit zal zoeken, de omgeving waar haar moeder is opgegroeid en waar ze zelf nooit meer is teruggekeerd na haar huwelijk. Haar mobieltje gooit ze daar in zee. Door haar Ierse familie wordt Ellen met open armen ontvangen. Ze blijkt een grote familie te hebben en ook alle andere dorpsbewoners weten wie ze is. In deze plaats kun je geen stap verzetten zonder dat iedereen op de hoogte is, maar Ellen voelt zich er wonderlijk thuis. De mensen hebben allemaal hun eigen eigenaardige trekjes. De gemeenschap is uniek. Televisie speelt er nauwelijks een rol. ’s Avonds zitten de meeste samen in de pub. Ze kennen elkaar van haver tot gort. Ellen wordt verliefd op een kasteelheer, die weduwnaar is en van wie wordt verteld wordt hij zijn vrouw wel eens vermoord zou kunnen hebben. Ook raakt ze bevriend met een plaatselijke muzikant, waarvan ze later te weten komt dat hij met haar moeder was verloofd voor die wegliep. Toevallig genoeg heeft zij nu ongeveer hetzelfde gedaan. Langzaam ontvouwen zich de familie geheimen.

Wat weet Santa Montefiore een hartelijke Ierse sfeer neer te zetten, compleet met naar ik aanneem karakteristieke eigenaardigheden. Deze is vergelijkbaar met de betere boeken van Nora Roberts, terwijl Montefiore ook mooie boeken schreef over Argentinië en Engeland. Knap als je de sfeer zo weet weer te geven. Heerlijk boek.

Geschreven bij De vuurtoren van Connemara

weer een meeslepend verhaal je zou het in een keer uit willen lezen
ik kon het niet weg leggen en wist ook niet hou gauw ik het weer moest pakken om verder te lezen ....geweldig fantastisch

Geschreven bij De vuurtoren van Connemara

Een mooi sfeervol boek, met ook een bovennatuurlijk tintje erin, maar dit past juist heel natuurlijk in alle verhaallijnen. Ik heb het boek nog niet uit, ben halverwege, maar geniet er
enorm van. Ik heb alle boeken van de schrijfster gelezen die in het Ned. vertaald zijn en dit
is verreweg haar beste boek tot nu toe, vind ik. Het bovennatuurlijke is bepaald niet zweverig, maar kloppend met feiten uit serieuze studies en daarom mooi en troostrijk. Heerlijk boek, aanrader! De geìllustreerde buitenkant, sfeervolle kustimpressie van Ierland komt qua schoonheid en warmte overeen met de inhoud van het boek!