Geschreven bij Het negende huis
Vanaf het begin van het verhaal is te merken dat de uitgebreide maar natuurlijke schrijfstijl van Leigh Bardugo niet veel is veranderd. Er is overigens wel een groot verschil met haar YA titels. Dit verhaal bevat namelijk een stuk meer informatie en uitgebreide stukken tekst die hier en daar de vaart uit het verhaal weghalen. Dat is jammer, want de opzet ervan is erg interessant en origineel. Naarmate het verhaal vordert, wordt duidelijker aan wat voor soort universiteit Alex zich bevindt. De genootschappen zijn uitzonderlijk, maar blijven vaag en ondoorgrondelijk. Alex’ haar rol erin is wel snel duidelijk. Haar speciale zicht waarmee ze Grijslingen kan zien wordt duidelijk en met de nodige spanning beschreven, terwijl de genootschappen maar af en toe aan bod komen en niet echt actief worden beschreven. Het blijft hierdoor onduidelijk wat sommige genootschappen dus voor rol bekleden. De spanning is soms ook nog ver te zoeken. Er gebeuren hier en daar wel wat interessante dingen, maar er wordt af en toe dusdanig omheen gedraaid dat het langdradig aan kan voelen.
In de tweede helft van het verhaal neemt het tempo gelukkig toe. De gebeurtenissen volgen elkaar sneller op en de magische bezigheden van de genootschappen worden verder uitgewerkt. Alex komt steeds vaker is moeilijke of bovennatuurlijke situaties terecht en ze komt iets op het spoor. Dan pas wordt duidelijk waar het verhaal precies om draait en wat Alex’ rol hierin wordt. Zodra dit duidelijk is beginnen de rollen van Lethe en de genootschappen ook meer aan bod te komen. De manier waarop over de magische handelingen en taferelen wordt gesproken is heel natuurlijk. Soms mist enkele informatie bijvoorbeeld over een bepaalde drug, maar wordt dit verderop duidelijk wanneer er een voorbeeld aangehaald wordt of het in de praktijk wordt uitgevoerd.
De personages in het verhaal zijn op Alex en Darlington na, best wel mysterieus en zeker niet allemaal even uitgebreid uitgewerkt. Toch weet de auteur gaande het verhaal bepaalde verrassingen en veranderingen toe te voegen die de lezer af en toe versteld zullen doen staan. Door enkele terugblikken wordt de geschiedenis tussen Alex en Darlington aangehaald, terwijl de belangrijkste gebeurtenissen zich afspelen in het heden. Maar deze terugblikken verschaffen de lezer op een gegeven moment van dusdanig belangrijke informatie, dat het de richting waarin het verhaal loopt behoorlijk beïnvloed. Dit zijn dan ook de momenten waarop de auteur de lezers het meest zal verrassen. De puzzelstukjes beginnen dan langzaam op hun plek te vallen en zo worden de eerdere soms wat verwarrende gebeurtenissen ineens een stuk helderder.
In Het Negende Huis laat Bardugo opnieuw zien dat ze op een mysterieuze maar krachtige manier een nieuwe wereld kan neerzetten.
