Geschreven bij Lawinegevaar
Van te voren was ik was gereserveerd over dit boek. Ik vind het namelijk nogal wisselt of de boeken van Vermeer echt aanslaan bij mij of niet. Maar uiteraard verdient elk boek een eerlijke kans.
Het boek begint sterk. We volgen Chantal die last heeft van een stalker. Tot overmaat van ramp is dit niet alles. Uit het niks staat haar nichtje op de stoep met een tas met spullen. Met het verzoek of Chantal voor haar kan zorgen.
De gebeurtenissen volgen elkaar dan snel op. Maar om wat rust te creëren gaat Chantal samen met haar vriend Niels en haar nichtje op skivakantie. Maar ook daar voltrekt zich de volgende ramp. Haar nichtje raakt zwaar gewond. Chantal moet nu kostte wat kost haar zus, de moeder van het kind vinden voor het te laat is.
Zoals eerder gezegd begint het boek vlot en ijzersterk. Het rappe tempo van het boek zorgt voor een snelle leeservaring die je mee voert. Een storingspunt vond ik op een gegeven moment wel het altijd maar een antwoord hebben van Niels. Tot op het betweterige.
Gedurende het boek neemt de snelheid af en voelt het boek ineens een stuk gematigder aan. Nog steeds een goed verhaal, maar bij mij overheerste het gevoel dat de auteur hier meer werk aan had kunnen besteden om het een passender slot te geven.
