Mijn nieuwsgierigheid wordt meteen gewekt wanneer een titel van een boek iets belooft. Op de omslag staat een groot rood hart, met daaronder: “Met radicale compassie naar de wereld kijken” Wat betekent die zin? Wat is het nut van radicale compassie? Hoe wordt dat aangeleerd? Kortom: ik wil verder lezen. Als lezer vind ik het belangrijk om handvatten te krijgen waar ik écht iets mee kan en wat ik kan implementeren in mijn (dagelijkse) leven. Mijn verwachtingen zijn daarom hoog.
Radicale Compassie betekent dat we de kwetsbaarheid van dit leven in ons hart toelaten. Door leren te houden van onszelf, elkaar en van de wereld. Dat doen we door middel van de RAIN-methode: R - Recognize (onderkennen) A - Allow (toestaan) I- Investigate (onderzoeken) N - Nurture (koesteren).
Schrijfster Tara Brach legt heel duidelijk, stap voor stap, uit wat de RAIN-methode precies inhoudt. Je doorloopt elke stap door een aantal vragen aan jezelf te stellen en te luisteren naar wat je lichaam je vertelt. Dat doe je door een minder fijne ervaring / herinnering voor de geest te halen. Waar zit de pijn van deze ervaring? Wat wil je lichaam je echt vertellen? Door deze plek in jezelf te benoemen, te accepteren dat het oké is om je zo te voelen (‘ja’ te zeggen), voel je jezelf lichter en kun je deze ervaring /pijn voortaan met compassie benaderen. Maar vergis je niet, dit gaat je zeer waarschijnlijk na één keer niet lukken. Op een subtiele manier zegt Brach dat je hiermee moet oefenen. Zelf heb ik dat een aantal keer geprobeerd, maar helaas heb ik nog weinig resultaat gehad. Of dat betekent dat de RAIN-methode niets voor mij is, of dat ik er niet genoeg voor open sta, dat zou kunnen. Als lezer zul je dus zelf moeten ervaren of de RAIN-methode geschikt voor je is…
Zoals ik hierboven al zei, kan het zijn dat het werken met RAIN op een bepaald moment niet lukt. In het ergste geval kun je jezelf nog slechter voelen dan voor de oefening. Er wordt door Brach echter niet gezegd wat je dan het beste kunt doen. Het wordt een beetje tussen neus en lippen gezegd dat dit kan gebeuren, maar that’s it. Laat het ‘maar’ zijn. Dat vond ik een beetje een gekke benadering.
In het boek is het werken met de RAIN-methode onlosmakelijk verbonden met mindfulness en meditatie. Je komt als lezer van de koude kermis thuis als je niet goed weet wat mindfulness inhoudt. Er wordt vrij weinig over uitgelegd en het is een beetje kort door de bocht om als schrijfster ervan uit te gaan dat iedereen wel weet wat mindfulness inhoudt. Daar mocht Brach naar mijn mening wat meer op ingaan. Er staan wel ontzettend veel meditatieoefeningen in het boek, zowel simpele als meer uitgebreide meditaties. Ik heb er verschillende geprobeerd en raadt het iedereen aan. Als je het lastig vind om met de RAIN-methode te werken, kun je door de meditaties toch met deze methode werken. En tegelijkertijd kom je helemaal tot rust. Persoonlijk werken deze meditaties beter voor me, dan echt specifiek stap voor stap de RAIN-methode af te gaan.
Ik raad het boek aan bij vrienden en familie, alleen zul je wel open moeten staan voor deze methode, voor meditaties en voor mindfulness. Als je alles wat ik zojuist genoemd heb, klinkklare onzin vindt, dan moet je het boek lekker links laten liggen. Sta je er wel voor open, maar heb je weinig kennis over deze onderwerpen, dan zou je je het beste eerst wat kunnen verdiepen in mindfulness en meditatie. Je begrijpt daarna beter wat Brach je wilt leren met de RAIN-methode. Een zeven is het cijfer wat ik het boek wil geven, waarbij het op ongeveer drie sterren uitkomt. Het beoordelen vind ik lastig, omdat ik de RAIN-methode zelf nog niet succesvol heb kunnen toepassen. Als dit wel het geval was, dan had ik het boek ook een hogere rating kunnen geven. Desalniettemin is het een goed leesbaar boek, overzichtelijk, met veel praktische oefeningen en ervaringen van Brach haar studenten die geleerd hebben te werken met de RAIN-me
