Het verhaal van de vrouw van Joost Zwagerman is sober en liefdevol beschreven. Met veel respect. Het geeft een completer beeld van hem ook. De gedrevenheid en soms bezetenheid die ik in zijn publieke optredens dacht te zien, zie ik terug in het boek. (En eerder ook trouwens in de documentaire van Coen Verbraak).
Het is prachtig beschreven, in mooie zinnen samengevat. Geen ‘wijsvinger’. Eerder ook terugblikkend, kijkend naar wat de schrijfster zelf had kunnen doen om óm te buigen, in te grijpen, voorkomen.
Een aangrijpend en beklemmend verslag. Ik vind dat het eer doet aan beiden; zowel Joost als de schrijfster, de ex-vrouw die de langste tijd níet de ex was maar dé vrouw van.
Ik hoop dat er meer door haar geschreven zal worden. Mooie schrijfstijl!