Bij het zien van de schitterende cover van Scheepsberichten van Rob Biersma wil je weten wat voor soort vogel het is. Je krijgt al een gevoel dat het boek over een reis op zee gaat. De titel en de subtitel bevestigen dat.
In Scheepsberichten van Rob Biersma vertelt de auteur via e-mail bijna dagelijks over zijn belevenissen op het water en over de plekken waar hij aanmeert, met als einddoel Suriname om vervolgens na een paar maanden weer terug te keren naar ons kikkerlandje. Op een boeiende manier vertelt hij over wat hij allemaal meemaakt. Hij vertelt aan het begin wat je van dit boek kan verwachten van dit boek, daarna volgt een woordenlijst met een duidelijke uitleg van termen die gebruikt worden in de zeilwereld en een nautische kaart waarop je kan zien welke route hij heeft gevaren. Doordat hij aan het begin vertelt dat hij de e-mails voor de helft heeft ingekort, word je nieuwsgierig naar de andere helft van de e-mails. Had hij niet vertelt dat hij de helft heeft geschrapt, dan had je het niet gemist. Het is ook jammer dat hij geen foto's heeft geplaatst. Ondanks dat hij boeiend en beeldend schrijft, je hebt als lezer het gevoel dat je met hem mee zeilt, zou het leuk zijn geweest als er foto's in stonden, dat had het boek compleet gemaakt.
Zoals gezegd heeft Rob Biersma in Scheepsberichten bijna dagelijks een e-mailbericht naar zijn familie en vrienden gestuurd met zijn belevenissen van die dag. Hij begint altijd met de dagdatum en waar hij die dag is. Daarna begint hij met 'Lieve familie en vrienden' en volgen zijn belevenissen, hoe de reis verloopt. Ook al lijken veel dagen op elkaar, toch is dat absoluut niet zo, elke dag is weer mede dankzij het weer en de dieren anders. Op een boeiende wijze weet hij zijn beslomeringen te vertellen. Niet alleen over de leuke dingen en de bijzondere ontmoetingen zoals bijvoorbeeld met een Duitse dame in El Hierro, maar ook de minder leuke dingen zoals bijvoorbeeld tegenslagen waar hij mee te maken krijgt. Ook geeft hij zijn beeld van de plaatsen en de inwoners waar hij komt, waardoor je een goed beeld krijgt van hoe het in die plaatsen is. In Suriname blijken een paar plaatsen te zijn met wel heel bekende plaatsnamen die je in Nederland ook kan vinden.
Soms legt hij uit wat de diverse termen zijn die hij gebruikt of wat iets is waar hij die dag onder andere mee heeft gewerkt zoals bijvoorbeeld Mastclimber. Voor diegenen die niet bekend zijn met de scheepvaart/zeilvaart kan het wat overweldigend zijn, terwijl voor diegenen die bekend zijn met de scheepvaart/zeilvaart bijna alles bekend voorkomt. Hij laat zien dat zo'n zeilreis niet voor iedereen weg is gelegd, maar als je niet bang bent aangelegd, niet erg vind om soms lange dagen te maken, niet erg vind om hard te werken, tegen lange tijd alleen zijn kan en zeebenen hebt, dan kan het een mooie reis zijn ondanks dat het weer niet altijd mee werkt (zacht uitgedrukt) en andere tegenslagen die je kan overkomen, om zelf ook eens te maken.
Wat in alle berichten opvalt, is dat hij niet alleen oog heeft voor de zee en de mensen die hij ontmoet, maar ook oog heeft voor de kleinste dingen, voor de natuur, voor de dieren die hij onderweg tegen komt. Hij weet ze mooi te omschrijven. Ondanks dat je hem niet ziet schr... typen, wil je geloven dat, als hij over de dieren en de natuur typt, zijn ogen extra gaan glanzen als hij het over de dieren en de natuur heeft. Aan alles is te merken dat hij een dieren- en natuurliefhebber is.
Kortom; in Scheepsberichten van Rob Biersma weet de auteur via zijn e-mails aan zijn familie en vrienden op een boeiende manier te vertellen over zijn zeilavonturen en wat hij bijna dagelijks meemaakt. Mocht hij weer een grote zeilreis gaan maken, dan hoop je dat hij daar ook over gaat schrijven, maar dan wel aangevuld met foto's.
