Geschreven bij Lunar Chronicles Cinder
Als ik een korte beschrijving van Cinder zou moeten geven, zag deze er zo uit: een Assepoester-verhaal met robots en cyborgs en mensen van de maan in futuristisch China. Het lijkt heel veel, maar Marissa Meyer heeft een wereld gecreeërd die me vanaf het begin aansprak en niet meer losliet.
Deze nieuwe vertelling van Assepoester heeft me compleet verrast. Het is anders dan alles wat ik ooit heb gelezen. Ja, we hebben een knappe prins, een gemene stiefmoeder, een bal - maar daar houden de vergelijkingen ook wel op.
Cinder is een cyborg (half mens, half robot), waardoor ze een buitenbeentje is in Nieuw Beijing. Ze werkt als een monteur, maar als 'bezit' van haar stiefmoeder Adri droomt ze van een vrij leven. Een leven ver buiten haar bereik. Maar dan komt prins Kai langs en vraagt of ze zijn persoonlijke robot kan maken, en Cinders leven verandert drastisch.
Er gebeurt ontzettend veel in dit boek. Niet alleen met Cinder en haar mysterieuze verleden, maar Nieuw Beijing staat op het punt van oorlog en is in het midden van een dodelijke plaag die dreigt de hele bevolking te doden, waaronder Cinders stiefzusje.
Cinder is een geweldige hoofdpersoon. Ze is grappig, sarcastisch, dapper, sterk, onbaatzuchtig en ontzettend lief. Ze is ook erg gepassioneerd over de mensen van wie ze houdt, en ik leefde erg met haar mee omdat ze zo'n moeilijk leven heeft. Ze doet echt haar best om haar zusje van de plaag te redden en de robot voor prins Kai te maken, en bovendien gewoon in leven te blijven in de dreigende oorlog. Ik vond het geweldig om haar reis en alles wat ze ontdekt te volgen.
De romantiek in dit boek is niet zoals het sprookjesachtige 'liefde op het eerste gezicht', maar is wat rustiger opgebouwd, wat het een stuk realistischer maakt.
De andere personages in dit boek zijn ook fantastisch. Iko maakte me altijd aan het lachen, Dr Erland is een beetje vreemd, maar ook heel aardig, en Peony was zo lief! Ik vond zelfs Adri niet zo erg. Ze was nog steeds een verschrikkelijke stiefmoeder, maar het was duidelijk dat ze haar eigen issues had.
De wereld was ook ontzettend goed. Deze futuristische wereld heeft allerlei technologische verbeteringen, maar voelt nog steeds een beetje hetzelfde. Anders dan bij andere dystopia's kon ik echt begrijpen waar de wereld vandaan kwam. Behalve met de lunars misschien.
Geweldige personages, een snelle vertelwijze en een compleet nieuwe hertelling van een klassiek verhaal. Ook voor mensen die niet van sci-fi of fantasy houden. Zelf vond ik het Engelse taalgebruik goed te begrijpen, maar ik lees vooral Engelse boeken. Voor mensen die net beginnen met Engels is het misschien wat lastig.
