In de ban van de perfectie van zijn recent geschilderde portret, drukt het jeugdige dorische grijs de wens uit dat de figuur op het doek in zijn plaats zou kunnen verouderen en veranderen. Wanneer zijn wens uitkomt, wordt het portret zijn afschuwelijke geheim, terwijl hij een neerwaartse beweging volgt van decadentie en wreedheid die alleen in het aangetaste beeld van het portret zijn sporen nalaat. Wilde's onvergetelijke weergave van een immoreel koopje en de gevolgen ervan wordt verteld met zijn karakteristieke scherpe scherpzinnigheid en diamantscherp proza. Het resultaat is een roman die even flamboyant en controversieel is als zijn onvergelijkbare auteur.