“Er is een liefde die veel groter is dan alles. Groter dan waar jij en ik van zijn gemaakt.
Groter dan we gewend zijn. Groter dan de tijd en groter dan de dood.”
De mooie cover trok meteen mijn aandacht. En ik kende het verhaal van het bamboemeisje niet, dus was ik heel benieuwd naar dit boek. Het blijkt een prachtige ‘graphic novel’ te zijn, een literaire beeldroman. Dit oude Japanse sprookje uit de 10de eeuw werd knap herwerkt door Edward van de Vendel. Hij verdiende in zijn schrijverscarrière al een Zilveren Griffel, Gouden Zoen, een Pluim, Vlag en Wimpel. Ook nu toont hij weer zijn schrijftalent dat knap wordt aangevuld door de illustraties van Mattias De Leeuw. Ook Mattias viel al meerdere keren in de prijzen met zijn werk. Dat hij een veelzijdige illustrator is, bewijst hij nu door de bijzonder mooie prenten in Het bamboemeisje. Meer dan drie jaar heeft hij aan de prenten voor dit boek gewerkt, oude Japanse prenten en kalligrafie brachten hem inspiratie. Er schuilt zoveel liefde en aandacht in, ik was er echt door overdonderd. Samen met de tekst vormen ze een prachtig geheel!
Het sprookje begint bij een meisje op de maan. Ze kijkt naar de aarde om te zien wat er in Oi gebeurt, een gewoon klein dorpje in Japan. Een oude bamboesnijder vindt daar in het veld een klein meisje, ze past in de kom van zijn hand. Zijn vrouw, een jurkenmaakster, en hij zijn heel blij want zelf zijn ze kinderloos gebleven. Ze noemen het meisje Jie, het eerste woordje dat ze sprak. Jie groeit op tot een mooie jonge vrouw. Natuurlijk blijft haar schoonheid niet onopgemerkt. De mannen noemen haar geen Jie maar De Stralende Prinses Van Het Soepele Bamboe: Nayotake no Kaguya-hime.
Hier gaat het verhaal een beetje over in een klassiek sprookje. De bamboesnijder en zijn vrouw hebben schrik om te sterven en Jie alleen achter te laten. Ze moeten er dus voor zorgen dat hun dochter gaat trouwen. Maar Jie wil bij haar ouders blijven, het is onmogelijk om hen te verlaten. Waarom? Dat wordt later duidelijk. Nu bedenkt ze moeilijke, bijna onmogelijke opdrachten voor haar aanbidders. Niemand kan de taken volbrengen. Een bedelschaal van Boeddha, een tak van zilver en parelmoer van het eiland Penglai, een kralenketting van de draak,… Ze moet telkens de mannen teleurstellen omdat ze niet in de opdrachten slagen. Haar antwoord is telkens: nee o nee o nee. En dan komt er een eenvoudige jongen op haar pad, de eerste die haar hart doet zweven.
“Maar droevig werd Nayotake no Kaguya-hime, en stil.
Want het was onmogelijk.
Ze had het haar ouders nooit verteld.
Het was een geheim dat Jie niet kon uitspreken en ze zou het ook niet uitspreken, nooit
niet nooit nooit nooit:
zij was een meisje dat helemaal niet trouwen mócht.”
Nu neemt het sprookje een wending. Het wordt zo mooi en teder, maar ook geheimzinnig, een beetje droevig en spannend. Hoe gaat het verder met de jongeman? Waarom kan Jie niet trouwen? Het mysterie blijft nog een tijdje duren. Er komt hulp van een zwaluw, er worden duizendhonderdelf brieven geschreven. Het meisje op de maan neemt tussendoor regelmatig een kijkje naar de aarde en voorziet de gebeurtenissen van haar commentaar. Telkens een bijzonder intermezzo dat toch vragen oproept. Wat is de rol van dit meisje binnen het sprookje? Tot het einde toe bleef ik me verbazen en verwonderen over de gebeurtenissen. En zoveel emoties in een paar grove penseelstreken. Ik ben echt geraakt door dit Japans sprookje, ook toen ik het voor een tweede keer las werd ik weer overmand door de gevoeligheid van het verhaal. Ik kende het einde, en toch…
Het bamboemeisje is voor mij een boek van zeldzame schoonheid. Tekst, illustraties en vormgeving zijn zo mooi op elkaar afgesteld, echt een prachtig geheel. Respect. Een boek voor lezers vanaf 10 jaar die openstaan voor een bijzonder sprookje, maar zeker ook voor volwassenen. Alstublieft, vijf welverdiende sterren!
