Het geheim van mijn vader

Geschreven bij Het geheim van mijn vader

Een boek dat je leven naar een volgend level brengt. Veel bevestiging gekregen en nieuwe inzichten .
Je gaat mee in het boek alsof je de hoofd personages​ bent in de tussenpauzes ga jezelf aan de slag en ervaar je het resultaat van de waarheid .
Na het lezen van het boek ga je automatisch verder in het verhaal van de werkelijkheid dat je blijft stimuleren naar de nieuwe wereld we staan aan de vooravond van de verandering .
Veel mensen zitten nog opgesloten in hun kooi en durven deze niet te verlaten door de angst dat ze hun oude gewoontes gaan verliezen.
Toch beginnen er meer en meer mensen de losstaande deur naar de nieuwe wereld open te draaien en komen ze buiten hun comfortzone en ontdekken stap voor stap de nieuwe wereld en laten stelselmatig hun oude gewoontes voor wat het was omdat het een ongelooflijke mooi avontuur in deze nieuwe wereld is
Een aanrader voor iedereen
Namasté

Geschreven bij Het geheim van mijn vader

Leuk boek om te lezen. Dat vind ik van alle boeken van Hans Peter Roel. Echter, de verhaallijn is voor mij bij elkaar geraapt uit de verhaallijnen uit andere boeken. De slaappillen, de mislukte relatie, de mail naar de professor, Terranova inhuldiging. Daardoor ietwat geïrriteerd omdat het niet vernieuwend was.

Geschreven bij Het geheim van mijn vader

Ik wil graag wat feedback geven op het boek Het Geheim van mijn Vader (Hans Peter Roel). Behalve dat ik me toch wel wat heb gestoord aan het gebrekkige correctie-/redactiewerk (veel tik- en taalfouten), wil ik ook wel iets kwijt over de inhoud. Allereerst: Het boek zit werkelijk vol met esoterische clichés. Een ieder die zich al wat meer heeft verdiept in de materie zal niet echt verrast zijn. Alleen het feit al dat we voor de zoveelste keer worden geconfronteerd met die dekselse Rosslyn Chapel (wie kent 'm inmiddels niet?). Kortom: het is een allegaartje van thematiek die we al zo vaak tegen zijn gekomen, al was het maar in die vreselijke boeken van Dan Brown. Maar waar ik me nog veel meer aan stoor is het elitaire toontje waarop het boek is geschreven. Natuurlijk is de hoofdpersoon "van blauw bloed". Dat moet je wel zijn, wil je iets van de materie snappen en ook nog eens uitgenodigd worden om een orde van weldoeners te leiden. Althans, dat is zo volgens de auteur. Daarbij komt ook de vrouw in het algemeen er niet zo geweldig vanaf. Wat te denken van deze zin?: 'Een vrouw van middelbare leeftijd, die alleen aan een tafeltje verderop zit, kijkt verwachtingsvol in mijn richting. Ik negeer de vrouw die veel te zwaar voor haar lengte is en hopeloos mislukt in de liefde lijkt te zijn'. Pardon??? Nou ja, dan ben je als lezer al snel geneigd het boek met een zucht neer te leggen ... waarvan akte. Ik moest het even kwijt. Interessante materie, maar hopeloos mislukt in de missie om mensen een alternatieve kijk op het leven en de wereld te bieden.