Het schaduwjaar

Geschreven bij Het schaduwjaar

Dit boek is naar mijn idee enigszins een combinatie van The Hunger Games en The Maze Runner. Dus mocht je die twee series leuk hebben gevonden, dan is dit boek zeker een aanrader!

Toen ik dit boek las, wilde ik niets liever dan doorlezen. Ik voelde de spanning, de angst en woede van de hoofdpersoon. Het verhaal zorgde er ook over dat ik me af en toe misselijk voelde. Gebeurtenissen die omschreven werden, waren niet prettig. Dit is dan ook echt een compliment voor de auteur: ontzettend knap als je een lezer zo mee kan laten voelen met een verhaal!

Dit boek vraagt om een vervolg!

Het genadejaar is genadeloos. Tierney James jouw genadejaar is aangebroken.

In Het Schaduwjaar neemt Kim Liggett je mee in het genadejaar van Tierney. Het jaar dat ieder jong meisje moet meemaken. Maar ook het jaar waar iedere moeder, iedere dochter en iedere zus over zwijgt. Het jaar waar je niet, of gebroken van terugkeert.

Voor Tierney is dat moment nu aangebroken. Samen met de andere meisjes van haar genadejaar, zal ze een jaar lang worden verbannen. De wachters zullen de meisjes naar een plek brengen waar ze hun magie kwijt moeten raken. De magie waarmee ze blijkbaar mannen kunnen verleiden en echtgenotes gek mee kunnen maken. De meisjes die terugkeren zullen of echtgenote worden of een ander lot toebedeeld krijgen.

“Schichtige vingers die over het water van de vijver strijken, een meisje dat kijkt tot de rimpels weer wegtrekken. Een blik die mijlenver weg is. Ik dacht altijd dat dat mijn magie was: dat ik in staat was dingen te zien die anderen niet zagen, dingen die ze niet eens tegenover zichzelf wilden toegeven. Maar je hoeft alleen maar je ogen te openen. Mijn ogen zijn wijd open.” Kim Liggett

Tierney wil niet trouwen. Ze droomt ervan om vrij te zijn. Maar Tierney heeft hier, als vrouw, helemaal niets over te zeggen. En op dit moment heeft ze grotere problemen. Hoe gaat ze haar genadejaar overleven?

Met Het Schaduwjaar heeft Kim Liggett mij, een boek lang, in mijn leesstoel gekluisterd gehouden. Het was haast onmogelijk om niet door te blijven lezen.

Het Schaduwjaar start wat langzaam, maar is wel direct boeiend. In dit geval vond ik het juist prettig om de wereld van Tierney eerst te leren kennen. Ook komen er in het begin al wat meisjes uit het genadejaar van Tierney voorbij. Deze kennis versterkt, later in het verhaal, de beklemmende en wantrouwende sfeer in het kamp van de meisjes.

Kim Liggett heeft een aansprekende manier van vertellen. Het verhaal is meeslepend en zit vol spanning, jaloezie, bedrog en pesterijen. De plek waar de meisjes terechtkomen, en de manier waarop ze met elkaar omgaan geven het boek een onheilspellend karakter.

In het dankwoord vertelt Kim Liggett hoe ze op het idee voor haar boek is gekomen. Dat heeft het gevoel dat ik tijdens het lezen kreeg alleen maar versterkt. Het gevoel van verbazing over wat deze meisjes bereid zijn te geloven en te doen. Waar komt dat vandaan? Is het overlevingsdrang of jaloezie? Is dit wat hen is aangeleerd, of denken ze dat dit van hen wordt verwacht? Wat als ze hun krachten niet gebruiken om elkaar te verzwakken, maar juist om elkaar te versterken? Het Schaduwjaar laat je nadenken over al deze punten.

Het Schaduwjaar liet mij vaak ademloos verder lezen. Vooral omdat ik het verhaal ontzettend goed en spannend vind. Maar ook om hetgeen ik eruit haalde, als ik het verhaal even op mij in liet werken. Wat mij betreft is dit boek een echte aanrader. Ik geef het graag 5 sterren.

Deze recensie schreef ik voor, en is terug te vinden op, de blog In de Boekenkast: https://indeboekenkast.com

Super leuk boek! Liggett brengt een op zich niet zo origineel concept toch op een unieke manier. Een heel beklijvend verhaal waar je geen genoeg van kan krijgen. Zelfs als ik het boek even weglegde, bleef ik er maar aan denken.
Een actueel thema extreem goed beschreven, waardoor je er nog meer over gaat nadenken.
Angstaanjagend, duister en een beetje romantisch: de perfecte pageturner!