Inspecteur Unai Lopez de Ayala heeft door een schotwond in zijn hoofd afasie opgelopen; dat hij niet kan praten frustreert hem en maakt het heel lastig om zijn werk uit te voeren zoals hij dat gewend was. Maar dan blijkt dat een moordenaar de omgeving van Vitoria onveilig maakt door op rituele wijze slachtoffers te maken. De onbekende crimineel lijkt het vooral voorzien te hebben op zwangere vrouwen. Als Alba, de vriendin van Unai en tevens zijn baas, hem vertelt dat ze zwanger is, heeft Unai geen andere keus meer. Hij moet weer aan de slag om te voorkomen dat Alba het volgende slachtoffer wordt. Ook als hij daarmee zijn eigen demonen uit het verleden onder ogen moet komen.
De stilte van de witte stad was de literaire doorbraak van Eva García Sáenz de Urturi en naar mijn mening ook terecht. Het boek had alles wat een lezer zoekt om de wereld om je heen een paar uur te vergeten. Het zal dan ook niet makkelijk zijn geweest om, met al die positieve kritiek, aan een nieuw boek te beginnen, een vervolg nog wel, zodat vergelijkingen voor de hand liggen. Maar de auteur was klaar voor de uitdaging en dat heeft zij met het schrijven van De riten van het water alleszins bewezen.
Dit keer draait het verhaal vooral om Unai en de invloed van zijn eigen ervaringen uit het verleden op de huidige moordzaken. Het maakt Unai kwetsbaar en menselijk, waardoor je je in hem kan verplaatsen en hartstochtelijk met hem meedenkt over wie de moordenaar zou kunnen zijn. En dat blijft tot aan het eind toe de grote vraag. Eva García Sáenz de Urturi heeft het onmiskenbare talent om je steeds op het verkeerde been te zetten en het hele boek door het spanningsniveau hoog te houden. Je wil het boek niet meer neerleggen!
De karakters spreken tot de verbeelding en zijn gelaagd; bij de een worden er meer laagjes afgepeld dan bij de ander, maar je wil ze allemaal leren kennen. De omgeving waarin het verhaal zich afspeelt wordt bijna bekend terrein door de haarscherpe omschrijving ervan. Er spreekt ook veel liefde uit en bij de lezer het verlangen om het met eigen ogen te gaan bekijken.
Door de gedetailleerde manier waarop de auteur dit ingenieuze verhaal vormgeeft, besef je hoeveel onderzoek hieraan vooraf is gegaan. De werkwijze van de politie, de geschiedenis van de stad en de kennis van Catalaanse legendes en mythes, het vormt tezamen een consistent geheel van ingrediënten om een knap in elkaar gezette, spannende en prachtig beschreven thriller te creëren. Dit is noeste arbeid geweest van een meesterverteller die vermoedelijk nog veel meer verhalen in haar hoofd heeft zitten.
Ik had hoge verwachtingen van De riten van het water en ben daarin niet teleurgesteld. Net als De stilte van de witte stad is dit boek een waar kunstwerk. Ik verheug me nu al op het laatste deel van deze trilogie en ik geef dan ook vijf verdiende sterren voor dit prachtige boek!
Carlita
De Perfecte Buren
