Niemand ziet het is hartverwarmend en hartverscheurend. Ik had via De Grote Vriendelijke Podcast al fragmenten uit het verhaal gehoord en Dolf Verroen erover horen praten, maar het was nog mooier dan ik had verwacht.
De pure emoties van Victor maken het verhaal mooi. Het schoolleven maakt het verhaal herkenbaar voor jong en oud. Toch gebeuren er onverwachte dingen. In Niemand ziet het lees je vooral worstelingen met het homo zijn, maar ook mooie momenten. Een van die momenten is bij de kleermaakster als hij aangeeft dat de das niet mooi staat bij de rest van het pak.
Dit boek wil ik zeker voorlezen in mijn klas, groep 6. Ik denk dat het belangrijk is om dit boek voor te lezen in de bovenbouw. Het zijn weinig woorden, maar ze zeggen zoveel. Ik hoop dat Dolf Verroen en Charlotte Dematons nog veel meer boeken samen gaan maken. De tekeningen zijn op het eerste gezicht eenvoudig (met potlood), maar komen tot leven zodra je de tekst erbij leest.
